श्री दत्तबावनी मूल गुजराती
जय योगीश्वर दत्त दयाळ । तु ज एक जगमां प्रतिपाळ ॥ १॥
अत्र्यनसूया करी निमित्त । प्रगट्यो जगकारण निश्चित ॥ २॥
ब्रह्माहरिहरनो अवतार । शरणागतनो तारणहार ॥ ३॥
अन्तर्यामि सतचितसुख । बहार सद्गुरु द्विभुज सुमुख् ॥ ४॥
झोळी अन्नपुर्णा करमाह्य । शान्ति कमन्डल कर सोहाय ॥ ५॥
क्याय चतुर्भुज षडभुज सार । अनन्तबाहु तु निर्धार ॥ ६॥
आव्यो शरणे बाळ अजाण । उठ दिगंबर चाल्या प्राण ॥ ७॥
सुणी अर्जुण केरो साद । रिझ्यो पुर्वे तु साक्शात ॥ ८॥
दिधी रिद्धि सिद्धि अपार । अंते मुक्ति महापद सार ॥ ९॥
किधो आजे केम विलम्ब । तुजविन मुजने ना आलम्ब ॥ १०॥
विष्णुशर्म द्विज तार्यो एम । जम्यो श्राद्ध्मां देखि प्रेम ॥ ११॥
जम्भदैत्यथी त्रास्या देव । किधि म्हेर ते त्यां ततखेव ॥ १२॥
विस्तारी माया दितिसुत । इन्द्र करे हणाब्यो तुर्त ॥ १३॥
एवी लीला क इ क इ सर्व । किधी वर्णवे को ते शर्व ॥ १४॥
दोड्यो आयु सुतने काम । किधो एने ते निष्काम ॥ १५॥
बोध्या यदुने परशुराम । साध्यदेव प्रह्लाद अकाम ॥ १६॥
एवी तारी कृपा अगाध । केम सुने ना मारो साद ॥ १७॥
दोड अंत ना देख अनंत । मा कर अधवच शिशुनो अंत ॥ १८॥
जोइ द्विज स्त्री केरो स्नेह । थयो पुत्र तु निसन्देह ॥ १९॥
स्मर्तृगामि कलिकाळ कृपाळ । तार्यो धोबि छेक गमार ॥ २०॥
पेट पिडथी तार्यो विप्र । ब्राह्मण शेठ उगार्यो क्षिप्र ॥ २१॥
करे केम ना मारो व्हार । जो आणि गम एकज वार ॥ २२॥
शुष्क काष्ठणे आंण्या पत्र । थयो केम उदासिन अत्र ॥ २३॥
जर्जर वन्ध्या केरां स्वप्न । कर्या सफळ ते सुतना कृत्स्ण ॥ २४॥
करि दुर ब्राह्मणनो कोढ । किधा पुरण एना कोड ॥ २५॥
वन्ध्या भैंस दुझवी देव । हर्यु दारिद्र्य ते ततखेव ॥ २६॥
झालर खायि रिझयो एम । दिधो सुवर्ण घट सप्रेम ॥ २७॥
ब्राह्मण स्त्रिणो मृत भरतार । किधो संजीवन ते निर्धार ॥ २८॥
पिशाच पिडा किधी दूर । विप्रपुत्र उठाड्यो शुर ॥ २९॥
हरि विप्र मज अंत्यज हाथ । रक्षो भक्ति त्रिविक्रम तात ॥ ३०॥
निमेष मात्रे तंतुक एक । पहोच्याडो श्री शैल देख ॥ ३१॥
एकि साथे आठ स्वरूप । धरि देव बहुरूप अरूप ॥ ३२॥
संतोष्या निज भक्त सुजात । आपि परचाओ साक्षात ॥ ३३॥
यवनराजनि टाळी पीड । जातपातनि तने न चीड ॥ ३४॥
रामकृष्णरुपे ते एम । किधि लिलाओ कई तेम ॥ ३५॥
तार्या पत्थर गणिका व्याध । पशुपंखिपण तुजने साध ॥ ३६॥
अधम ओधारण तारु नाम । गात सरे न शा शा काम ॥ ३७॥
आधि व्याधि उपाधि सर्व । टळे स्मरणमात्रथी शर्व ॥ ३८॥
मुठ चोट ना लागे जाण । पामे नर स्मरणे निर्वाण ॥ ३९॥
डाकण शाकण भेंसासुर । भुत पिशाचो जंद असुर ॥ ४०॥
नासे मुठी दईने तुर्त । दत्त धुन सांभाळता मुर्त ॥ ४१॥
करी धूप गाये जे एम । दत्तबावनि आ सप्रेम ॥ ४२॥
सुधरे तेणा बन्ने लोक । रहे न तेने क्यांये शोक ॥ ४३॥
दासि सिद्धि तेनि थाय । दुःख दारिद्र्य तेना जाय ॥ ४४॥
बावन गुरुवारे नित नेम । करे पाठ बावन सप्रेम ॥ ४५॥
यथावकाशे नित्य नियम । तेणे कधि ना दंडे यम ॥ ४६॥
अनेक रुपे एज अभंग । भजता नडे न माया रंग ॥ ४७॥
सहस्र नामे नामि एक । दत्त दिगंबर असंग छेक ॥ ४८॥
वंदु तुजने वारंवार । वेद श्वास तारा निर्धार ॥ ४९॥
थाके वर्णवतां ज्यां शेष । कोण रांक हुं बहुकृत वेष ॥ ५०॥
अनुभव तृप्तिनो उद्गार । सुणि हंशे ते खाशे मार ॥ ५१॥
तपसि तत्त्वमसि ए देव । बोलो जय जय श्री गुरुदेव ॥ ५२॥
॥ अवधूत चिंतन श्री गुरुदेव दत्त ॥