Shri Ganga Stavanam

श्रीगङ्गास्तवनम्

अये मातर्गऽङ्गेऽशरणशरणं लोकजननी विपन्नानां त्रात्री त्रिभुवनविधात्री यदसि तत् । त्वया वेदं वेदं विमलसलिले पूर्णकलिलो जनोऽयं निस्तार्यो वितत-भवतापान्धितमतिः ॥ १॥ तपःपुञ्जै राज्ञो विमलचिदनन्तद्रवसरित्- स्वरूपेणोद्भूय प्रचरसि जगत्पावनपयाः । सहस्राणां षष्ठ्याः सगरतनयानां शुभगति- प्रदात्री त्वं मातर्जनिजनित-जालं जरयसि ॥ २॥ अहो! भव्यं भव्यं जगति तव कल्याणशरणी न च ध्यानं दानं श्रुतमथ वितानां विदधतः । श्रयन्ते नायासं मुनिगणदुरापां शुभगतिं न कार्पण्यं गङ्गे कथमपि विधेयं मयि शिवे! ॥ ३॥ अहं द्वारं द्वारं जननि बहुवारं घुटितवान् त्रपां त्यज्यं त्याज्यं पुनरपि च नैराश्यमसृपम् । महापापक्षोणीधर-विततपक्षच्छिदशने दयापात्रं श्रान्तं कथमपि न मां देवि रहय ॥ ४॥ बृहद्व्यलीकाचलपक्षशम्बं विचूर्णिताशेषविपत्कदम्बम् । समुच्छलल्लोलतरङ्गभङ्गं तनोतु शं तेऽम्बु ममावलम्बम् ॥ ५॥ इति आचार्य श्रीविष्णुप्रसादपाण्डेयविरचितं श्रीगङ्गास्तवनं सम्पूर्णम् । Encoded and proofread by Musiri Janakiraman