दक्षकृता शिवस्तुतिः
दक्ष उवाच ।
नमामि शङ्करं साक्षाद्यदाधारमिदं जगत् ।
कालरूपं यथाकालं बोधयामास तं शिवम् ॥ ९१॥
कालेन फलमूलानि जायतेऽन्नादिकानि च ।
शीतोष्णसमभावश्च सदा कालेन जायते ॥ ९२॥
सूर्यस्तपति कालेन ज्योतिषां गण एव च ।
कालेन जायते वृष्टिरनावृष्टिस्तथा विभो ॥ ९३॥
कालेन मृज्यते सृष्टिब्रह्मणा वै पुनः पुनः ।
कालन पालनं तत्र कुरुने विष्णुरव्ययः ॥ ९४॥
कालेन स्वेच्छया शम्भुः संहारं प्रकरोति च ।
यत्किचिदिह तत्सर्वं कालाधीनं न संशयः ॥ ९५॥
स एव कालो भगवानीश्वरो ब्रह्मसंज्ञितः ।
शिवः साक्षाच्च वेदेषु कथ्यते वेदवादिभिः ॥ ९६॥
क्षमस्व मेऽपराधं त्वं त्वन्मायागर्वितस्य च ।
यत्कृतं तद्दयासिन्धो नमस्ते परमेश्वर ॥ ९७॥
सगुणाय नमस्तुभ्यं निर्गुणाय नमो नमः ।
सृष्टिकर्त्रे च संहर्त्रे पात्रे नानास्वरूपिणे ॥ ९८॥
अनन्तगुणराशिस्त्वं वर्णनीयं किमप्यहो ।
नान्तं ब्रह्मादयो जग्मुर्मादृशानां च का कथा ॥ ९९॥
नमो नमो ब्रह्ममयाय देवादये शिवायाथ च पूर्णमूर्ते ।
अनादिमध्यान्तविहीनभूम्ने नमो नमो भक्तभयापहन्त्रे ॥ १००॥
इत्येवं स्तुवतस्तत्र प्रेमगद्गदया गिरा ।
अजवत्तस्य सञ्जातं भाषणं लललल्ललम् ॥ १०१॥
तेन हृष्टो महादवस्तं पुनर्नरमस्तकम् ।
भगवान् कारयामास यथापूर्व मुनीश्वराः ॥ १०२॥
प्रोवाच मधुरं वाक्यं शिवस्तं सर्वसन्निधौ ।
प्रजापतिपतिर्दक्ष सर्वमान्यो भविष्यसि ॥ १०३॥
त्वया यद्रचितं स्तोत्रं मदीयं मत्प्रियं भवेत् ।
यस्तोष्यति प्रदास्यामि तस्मै काममनेन माम् ॥ १०४॥
इह भुक्त्वाऽखिलान्भोगानन्ते मल्लोकमाप्नुयात् ।
मम प्रीतिकरश्चासौ भविष्यति न संशयः ॥ १०५॥
त्वया यदजवद्वाक्यं कृतं मे खलु सन्निधौ ।
तद्वद्यो मत्समीपे वै करिष्यति नरः सकृत् ॥ १०६॥
तेन हृष्टो भविष्यामि वाञ्छितं पूरयामि च ।
एवं दत्त्वा वरं शम्भुस्तत्रैवान्तरधीयत ॥ १०७॥
इति श्रीमुद्गलपुराणे प्रथमे खण्डे वक्त्रतुण्डचरिते
चतुर्थाध्यायान्तर्गता दक्षकृता शिवस्तुतिः समाप्ता ॥ १.४
Proofread by PSA Easwaran