Shri Krishna Mangala Stotram

 श्रीकृष्णमङ्गलस्तोत्रम् 
सर्वे वेदाः साङ्गकलापाः परमेण
      प्राहुस्तात्पर्येण यदद्वैतमखण्डम् ।
ब्रह्मासङ्गं प्रत्यगभिन्नं पुरुषाख्यं
      तस्मै श्रीकृष्णाय नमो मङ्गलधाम्ने ॥ १॥

मायाधिष्ठानं परिशुद्धं यदविद्या
      सूते विश्वं देवमनुष्यादिविभेदम् ।
यस्मिन् ज्ञाते सा शशश‍ृङ्गेण समा स्यात्
      तस्मै श्रीकृष्णाय नमो मङ्गलधाम्ने ॥ २॥

श्रीवैकुण्ठे श्रीधरणीलालितपादः
      सर्वैर्वे दैर्मूर्तिधरैः संस्तुतकीर्तिः ।
आस्ते नित्यं शेषशयो यः परमात्मा
      तस्मै श्रीकृष्णाय नमो मङ्गलधाम्ने ॥ ३॥

धर्मत्राणायैव कृतानेकविभूतिः
      श्वेतद्वीपे क्षीरपयोधौ कृतवासः ।
यो भृत्यानामार्तिहरः सत्त्वसमूह-
      स्तस्मै श्रीकृष्णाय नमो मङ्गलधाम्ने ॥ ४॥

क्षीराम्भोधेस्तीरमुपाव्रज्य सुरेशै-
      र्ब्रह्मेशानेन्द्रादिभिराम्नायशिरोभिः ।
भूमेः सौख्यं कामयमानैः प्रणतो य-
      स्तस्मै श्रीकृष्णाय नमो मङ्गलधाम्ने ॥ ५॥

सर्वात्मापि स्वाश्रितरक्षापरतन्त्र
      इश्रीदेवक्यां यो वसुदेवादवतीर्णः ।
चक्रे लीलाः श्रोतृमनोनन्दविधात्री-
      स्तस्मै श्रीकृष्णाय नमो मङ्गलधाम्ने ॥ ६॥

पुत्रं मत्वा यं परमेशानमजातं
      पूर्णं मायोपात्तशरीरं सुखरूपम् ।
नन्दो मुक्तिं प्राप यशोदा व्रजपुर्यां
      तस्मै श्रीकृष्णाय नमो ॥ ७॥

गोप्यो गोपा गोपकुमाराश्च यदीयम् । (गोपकुमारापि गावः)
      दृष्ट्वा रूपं सुन्दरमिन्दीवरनीलम् ।
मन्दस्मेरं कुन्दरदं प्रीतिमवापु-
      स्तस्मै श्रीकृष्णाय नमो मङ्गलधाम्ने ॥ ८॥

बालो भूत्वा मासवया योऽपिबदग्ने
      प्राणैः साकं स्तन्यमसुर्याः कुलटायाः ।
स्वरस्त्याकाङ्क्षन्नात्मजनानां जगदीश-
      स्तस्मै श्रीकृष्णाय नमो मङ्गलधाम्ने ॥ ९॥

पद्भधां जघ्नेऽनोऽसुरमुद्यम्य तृतीये
      मासे देवो योऽखिलमायाविनिहन्ता ।
सन्तापघ्नः साधुजनानाममरेश-
      स्तस्मै श्रीकृष्णाय नमो मङ्गलधाम्ने ॥ १०॥

कण्ठे बद्ध्वा मूर्ध्नि विनिर्भिद्य निरस्तः
      दुष्टो गोष्ठे येन तृणावर्तसुरारिः ।
सर्वज्ञेनानन्तबलेनातिविमूढ-
      स्तस्मै श्रीकृष्णाय नमो मङ्गलधाम्ने ॥ ११॥

गोपालार्भैश्चारणलीलां विदधानो
      गोवत्सानां यो बकदैत्यं विददार ।
आस्यादारम्योदरमत्युन्नतसत्त्वं
      तस्मै श्रीकृष्णाय नमो मङ्गलधाम्ने ॥ १२॥
मात्रे दैत्याच्छङ्कितवत्यै दयया यो
      गोप्यै लोकान् स्वात्मसमेतान् मुखपद्मे ।
स्वीये सूक्ष्मेऽदर्शयदव्याहतशक्ति-
      स्तस्मै श्रीकृष्णाय नमो मङ्गलधाम्ने ॥ १३॥

नव्यं गव्यं क्षीरमनीरं नवनीतं
      भुङ्क्ते प्रीत्या दत्तमदत्तं च यथेच्छम् ।
स्वात्मारामाभ्यर्चितपादोऽपि च गोष्टे
      तस्मै श्रीकृष्णाय नमो मङ्गलधाम्ने ॥ १४॥

कालीयोऽहिः कल्पितशिक्षाभयदान-
      स्त्यक्त्वा तीर्थं यामुनमात्मीयमवाप ।
द्वीपं येनानन्तबलेनाथ ससैन्य-
      स्तस्मै श्रीकृष्णाय नमो मङ्गलधाम्ने ॥ १५॥

गोपान् योऽपादापद उद्धृत्य दवाग्ने-
      र्मुग्धान् स्निग्धान् पवित्रामललक्ष्मीः । (स्वस्य जनावनमूर्तिः)
अष्टैश्वर्योऽव्याहतलक्ष्मीपतिराद्य-
      स्तस्मै श्रीकृष्णाय नमो मङ्गलधाम्ने ॥ १६॥

पापाचारोऽघासुरनामाहिशरीरः
      शैलाकारो येन हतो मूर्ध्नि विभिन्नः ।
प्रापात्मैक्यं ब्रह्मविदामेव तु गम्यं
      तस्मै श्रीकृष्णाय नमो मङ्गलधाम्ने ॥ १७॥

गोगोपानां श्रोत्रमनोनेत्रसुखानि
      प्रादुष्कुर्वन् गोपवधूनां व्रजमध्ये ।
लीलानाट्यान्यद्भुतरूपाणि य आस्ते
      तस्मै श्रीकृष्णाय नमो मङ्गलधाम्ने ॥ १८॥

व्यत्यस्ताम्भोजातपदो वेणुनिनादैः
      सर्वाँल्लोकान् सातिशयान् कर्मसु मूढान् ।
चक्रेऽत्यन्तानन्दविधानेन वने य-
      स्तस्मै श्रीकृष्णाय नमो मङ्गलधाम्ने ॥ १९॥

इति श्रीकृष्णमङ्गलस्तोत्रं सम्पूर्णम् ।

Proofread by Saritha Sangameswaran