Shri Nandishvarashtakam

 श्रीनन्दीश्वराष्टकम् 
साक्षान्महत्तममहाघनचिद्विलास
     पुञ्जः स्वयं शिखरिशेखरतामुपेतः ।
यत्रेश्वरः स खलु नन्दति येन वेति
     नन्दीश्वरः स मदमन्दमुदं दधातु ॥ १॥

ब्रह्माण्डवप्रगतलोकनिकायशस्य
     सन्तर्पि कृष्णचरितामृतनिर्झराढ्यः ।
पर्जन्यसन्ततिसुखास्पदपूर्वको यो
     नन्दीश्वरः स मदमन्दमुदं दधातु ॥ २॥

यत्सौभगं भगवता धरणीभृतापि
     न प्राप्यते सुरगिरिः स हि को वराकः ।
नन्दः स्वयं वसति यत्र सपुत्रदारो
     नन्दीश्वरः स मदमन्दमुदं दधातु ॥ ३॥

यत्र व्रजाधिपपुराप्रतिमप्रकाश
     प्रासादमूर्धकलशोपरिनृत्यरङ्गी ।
बर्हीक्ष्यते भुवि जयध्वजकेतुभूतो
     नन्दीश्वरः स मदमन्दमुदं दधातु ॥ ४॥

यच्छृङ्गसङ्गतसुगन्धशिलाधिरूढः
     कृष्णः सतृष्णनयनः परितो व्रजाब्जम् ।
आलोक्यते द्विषडुदारदालाटवीस्ता
     नन्दीश्वरः स मदमन्दमुदं दधातु ॥ ५॥

जिग्ये यदीयतटराजिसरोजराजि
     सौरभ्यमञ्जुलसरोजलशीकरेण ।
त्रैलोक्यवर्तिवरतीर्थयशो रसौघै-
     र्नन्दीश्वरः स मदमन्दमुदं दधातु ॥ ६॥

यत्तीरसङ्गिपवनैरभिमृश्यमानाः
     स्युः पावना अपि जनाः स्वदशां परेषाम् ।
सा पावनाख्यसरसी यदुपत्यकायां
     नन्दीश्वरः स मदमन्दमुदं दधातु ॥ ७॥

कृष्णाख्यमस्ति महदुज्ज्वलनीलरत्नं
     सूते तदेव वसु तत्स्वभुवैव दृष्टम् ।
तल्लभ्यते सुकृतिनैव यदीयसानौ
     नन्दीश्वरः स मदमन्दमुदं दधातु ॥ ८॥

दुर्वासनाशतवृतोऽपि भवत्प्रयत्नः
     पद्याष्टकं पठति यः शिखरीश तुभ्यम् ।
कृष्णाङ्घ्रिपद्यरस एव सदा सतृष्णं
     एतं जनं कुरु गुरुप्रणयं दधानम् ॥ ९॥

इति महामहोपाध्यायश्रीविश्वनाथचक्रवर्तिविरचितं
           श्रीनन्दीश्वराष्टकं समाप्तम् ।