शीङ् च स्थाश्च आश्च शीङ्स्थासः, अधेः शीङ्स्थासः अधिशीङ्स्थासः, तेषां ॰ द्वन्द्वगर्भपञ्चमीतत्पुरुषः।

अधिपूर्वात् शीङ्, स्था, आस् इत्येतेषां धातूनां प्रयोगे आधारः यत् कारकं, तत् कर्मसंज्ञकं भवति।

ग्रामम् अधिशेते (ग्रामे स्वपिति)। ग्रामम् अधितिष्ठति (ग्रामे अधिकारः सन् तिष्ठति)। पर्वतम् अध्यास्ते (पर्वतस्य उपरि वसति)॥

अधिशीङ्स्थाऽअसां कर्म १।४।४६

पूर्वेण अधिकरणसंज्ञायां प्राप्तायां कर्मसंज्ञा विधीयते। अधिपूर्वाणां शीङ् स्था आसित्येतेषाम् आधारो यः, तत् कारकं कर्मसंज्ञं भवति। ग्रामम् अधिशेते। ग्रामम् अधितिष्ठति। पर्वतम् अध्यास्ते।

अधिशीङ्स्थासां कर्म। , १।४।४६

"अध्यास्ते" इति। "आस उपवेशने" (धा।पा।१०२१) अदादिः अनुदात्तेत्॥

अधिशीङ्स्थासां कर्म ५३४, १।४।४६

अधिशीङ्। शीङ्, स्था, आस् एषां द्वन्द्वः। अधिपूर्वा शीङ्स्थाऽ‌ऽस इति विग्रहे शाकपार्थिवात्वादुत्तरपदलोपः। तदाह--अधिपूर्वाणामिति। अधिकरणसंज्ञापवादोऽयम्। अधिशेति इति। अधिशेते वैकुण्ठं हरिः, अधितिष्ठति वैकुण्ठं हरिः, अध्यास्ते वैकुण्ठं हरिरित्यन्वयः। अधिस्तु सप्तम्यर्थस्याधारस्य द्योतकः। वैकुण्ठे शेते तिष्ठत्यास्ते वेत्यर्थः।