संशयमापन्नः ५।१।७३

संशयशब्दाद् द्वितीयासमर्थातापन्नः इत्येतस्मिन्नर्थे ठञ् प्रत्ययो भवति। संशयम् आपन्नः प्राप्तः सांशयिकः स्थाणुः।

संशयमापन्नः। , ५।१।७२

अत्रापि द्वितीयाप्रकरणे पुनर्द्वितीयोच्चारणमिष्टविषये द्वितीयान्ताद्यथा स्यादित्येवमर्थम्()। तेन यद्यपि द्वे अपि कर्तृकर्मणी संशयमापन्ने, तथापि यद्विषयः संशय उत्पद्यते तत्रैव कर्मणि स्थाण्वादौ प्रत्ययो भवति, न तु संशयस्य कत्र्तरि पुरुषे; अनभिधानात्()॥

संशयमापन्नः १७१४, ५।१।७२

संशयमापन्नः। अस्मिन्नर्थे संशयशब्दाद्द्वितीयान्ताट्ठक्स्यादित्यर्थः। अत्र "आपन्न" इति कर्तरि क्तः। विषयतया प्राप्त इत्यर्थः, उपसर्गवशात्। संशयविषयीभूतोऽर्थ इति। तेन समवायेन संशयाधारे संदेग्धरिनायं प्रत्यय इति भावः। अमरस्तु "सांशयिकः संशयापन्नमानसः" इत्याह।

संशयमापन्नः १३२५, ५।१।७२

विषयीभूतोऽर्थ इति। "स्थाणुर्वा पुरुषो वे"तित संशयविषयीभूते स्थाण्वादावेव प्रत्यय इष्यते, न तु संदेग्धरीति भावः। कथं तर्हि "सांशयिकऋ संशयापन्नमानसः"इत्यमर इति चेत्। अत्राहुः------संशयापन्नं मानसं यस्मिन्विषये स विषयः संशयापन्नमानस इति।

ततोऽभामनमर्हतीति च वक्तव्यम्। ततोऽभिगमनमिति। अत्र पञ्चम्यन्तात्प्रत्ययः।