"इष्शीभ्यां वन्? (द।उ।८।१२६) इति प्रकृत्य "सर्वनीधृधरिष्वलष्वशिवपट्()वप्रेष्वा अस्वतन्त्रे" ["सर्वनिधृष्वरिष्वलिष्पशिपह्यस्वपद्वप्रहेष्वा अतन्त्रे"--द।उ।] (द।उ।८।१२७) इति सर्वशब्दोऽन्तोदात्तो निपातितः। तेन तस्य सुप्याद्युदात्तत्वं विधीयते। अन्तोदात्तत्वनिपातनं तु सर्वस्य विकारः सार्वं इत्यत्र "अनुदात्तादेरञ्()"
४।२।४३ यथा स्यात्()।
"प्रत्ययलक्षणेनापि" इत्यादि। कथं पुनरिष्यमाणोऽपि लभ्यते, यावता सर्वस्तोम इत्यत्र "सुपो धातुप्रातिपदिकयोः"
२।४।७१ इति लुमता लुप्तम्(), ततश्च "न लुमताङ्गस्य" (१।१।
६३) इति प्रत्ययलक्षलस्य प्रतिषेधेन भवितव्यम्()? नैष दोषः; पूर्वसूत्राच्चकारोऽनुवत्र्तते, स च समुच्चयार्थः। तेन प्रतिषेधविषयेऽप्येष स्वरो भविष्यति। "सर्वस्वरोऽनकच्कस्य" इत्यादि। योऽयं सर्वशब्दस्य स्वरो विधीयते स तस्याविद्यमानाकच्कस्य भवतीत्येतदर्थरूप् व्याख्येयमित्यर्थः। तत्रेदं व्याख्यानम्()--"आदिः सिचोऽन्यतरस्याम्()"
६।१।१८१ इत्यतोऽन्य तरस्यांग्रहणमिह मण्डूकप्लुतिन्यायेनानुत्र्तते, सा च व्यवस्थितविभाषा, तेनानकच्कस्य भवति॥