वच उम् ७।४।२०

वचेः अङ्गस्य अङि परतः उमागमो भवति। अवोचत्, अवोचताम्, अवोचन्।

वच उम् ६०१, ७।४।२०

अङि परे। अवोचत्, अवोचत। अवक्ष्यत्, अवक्ष्यत। (ग। सू।) चर्करीतं च। चर्करीतमिति यङ्लुगन्तस्य संज्ञा, तददादौ बोध्यम्॥ ऊर्णुञ् आच्छादने॥ २५॥

वच उम्?। , ७।४।२०

"अवोचत्()" इति। "वच परिभाषणे" (धा।पा।१८४२), "अस्यतिक्तिख्यातिभ्यः" ३।१।५२ इत्यादिनाङ्()। मकारसय तदेव प्रयोजनम्()॥

वच उम् २८५, ७।४।२०

वच उम्। शेषपूरणेन सूत्रं व्याचष्टे--- अङि परे इति। "ऋदृशोऽङी त्यतस्तदनुवृत्तेरिति भावः। मित्त्वादन्त्यादचः परः। आद्गुणः। तदाह-- अवोचदिति। अवक्ष्यत् अवक्ष्यत। इङ् त्विति। "इङ् अध्ययने" इति धातुस्तु ङित्त्वादात्मनेपदीत्यर्थः। इण्गताविति। "इणो य"णित्यादौ विशेषणार्थो णकारः। एतीति। शपो लुकि तिपः पित्त्वेन ङित्त्वाऽभावाद्()गुणः। इत इति। अपित्त्वेन ङित्त्वान्न गुणः। इ--अन्तीत्यत्र ङित्त्वाद्गुणाऽभावे इयङि प्राप्ते---