अस्य इति वर्तते। क्यचि परतः अवर्णान्तस्य अङ्गस्य ईकारादेशो भवति। पुत्रीयति। घटीयति। खट्वीयति। मालीयति। अकृत्सार्वधातुकयोर् दीर्घः
७।४।२४ इत्यस्य अपवादः। पृथग्योगकरणम् उत्तरार्थम्।
"अकृत्सार्वधातुकयोर्दीर्घः"
७।४।२५ इत्यस्यायमपवादः। चकारः "अस्य"
७।४।३२ श्यनुकर्षणार्थः। अथ पृ()थग्योगकरणं किमर्थम्(),
नास्य "च्चिक्यचोः" इत्येकयोग एव क्रियताम्()? इत्यत आह--"पृथग्योगकरणम्()" इत्यादि। "न च्छन्दस्यपुत्रम्य"
७।४।३५ इत्येवमाद्युत्तरकार्यं क्यचि यथा स्यात्(), च्वौ मा भूत्()--इत्येवमर्थो योगविभागः कृतः॥
क्यचि च। "अस्य च्वौ" इत्यतोऽस्येत्यनुवर्तते। "ई घ्राध्मो"रित्यत ईग्रहणं चेति मत्वा शेषं पूरयति-- अस्येति। अकारस्येत्यर्थः। पुत्रीयतीति। क्यचि पुत्र य इति स्थिते ईत्वे पुत्रीयमिच्छतीत्यत्र पुत्रशब्दान्न क्यच्। गव्यतीति। गामात्मन इच्छतीत्यर्थः। नाव्यतीति। नावमात्मन इच्छतीत्यर्थः। अपदान्तत्वादिति। "लोपः शाकल्यस्ये"त्यस्य पदान्त एव प्रवृत्तेरिति भावः। नन्वन्तर्वर्तिविभक्त्या पदत्वमस्त्येवेत्यत आह-- तथा हीति। यथा पदत्वं न भवति तथोच्यते इत्यर्थः।