पूर्वेण अतिप्रसक्ते प्रतिषेध आरभ्यते। लुडन्तं नानुदात्तं भवति। श्वः कर्ता। श्वः कर्तारौ। मासेन कर्तारः। तासेः परस्य लसार्वधातुकस्य अनुदात्तत्वे सति सर्वतासिरेव उदात्तः। यत्र तु टिलोपः, तत्र उदात्तनिवृत्तिस्वरो भवति।
"()आः कत्र्ता" इति। करोतेर्लुट्(), तासिः, "लुटः प्रथमस्य डारौरसः"
२।४।८५ इत्येकवचनस्य डादेशः, डिति टिलोपः।
"तासेः परस्य" इत्यादि। आगमः प्रत्ययस्वरेणाद्युदात्तः। तस्य यत्र टिलोपो नास्ति--इत्र्तारो, कत्र्तार इत्यादौ, तत्र "नास्यनुदात्तेन्ङित"
६।१।१८० इत्यादिना लसार्वधातुकस्यानुदात्तत्वे कृते तासेरेवोदात्तत्वं भवति। यत्र तु टिलोपस्तत्र "अनुदात्तस्य च यत्रोदात्तलोपः
६।१।१५५ इति लसार्वधातुकमेवोदात्तं भवति॥