इदो ऽय् पुंसि ७।२।१११

इदमः इदरूपस्य पुंसि सौ परतः अयित्ययम् आदेशो भवति। अयं ब्राह्मणः। पुंसि इति किम्? इयं ब्राह्मणी।

इदोऽय् पुंसि २७५, ७।२।१११

इदम इदोऽय् सौ पुंसि। अयम्। त्यदाद्यत्वे॥

इदोऽय्? पुंसि। , ७।२।१११

इदोऽय् पुंसि , ७।२।१११

"इदम् स् इति स्थिते--इदोऽय्पुंसि। "इद" इति स्थानषष्ठी। "इदम" इत्यनुवर्तते। अवयवषष्ठ()एषा। "यः सौ" इत्यतः सावित्यनुवर्तते। तदाद-इदम इति। इदम्शब्दस्यावयवो य इद्, तस्येत्यर्थः। अयम् स् इति स्थिते--सोर्लोप इति। "हल्ङ्यादिने"ति शेषः। अयमिति। सुलोपे प्रत्ययलक्षणमाश्रित्य मकारस्याऽनुस्वारस्तु न, मकारविधिसामथ्र्यात्। अन्यथा अनुस्वारमेव विदध्यात्। "वर्णाश्रये नास्ति प्रत्ययलक्षण"मिति निषेधाच्च। अथ औजसादिषु विशेषमाह--त्यदाद्यत्वमिति। इदम्-औ इति स्थिते

"त्यदादीनाम" इति मस्य अकार इत्यर्थः। पररूपत्वमिति। इद अ औ इति स्थिते "अतो गुणे" इति अकारयोरेकं परूरूपम् अकार इत्यर्थः। इद-औ इति स्थिते।

इदोऽय् पुंसि ३०४, ७।२।१११

इदोऽय। पुंसीति किम्()। इयं स्त्री। त्यदादेः संबोधनं नास्तीति। प्रचुरप्रयोगा।डदर्शनमेवात्र मूलम्।