Hanumatprokta Ambikastutih

 हनुमत्प्रोक्ता अम्बिकास्तुतिः 
देवीस्तोत्रम्रात्रिसूक्तात्मकम् -
अथ कुम्भात् समुत्थाय हनुमान् मारुतात्मजः ।
आर्यां कात्यायनीं भक्त्या तुष्टावेष्टफलप्रदाम् ॥ १॥

नमामि खड्गहस्तां त्वां खेटहस्तां भयानकाम् ।
वरदाभयहस्तां च भृत्यलोकभयापहाम् ।
शूलहस्तां शङ्खचक्रगदाचापेषुधारिणीम् ॥ २॥

चतुर्भुजामष्टभुजां द्विभुजामरिमर्दिनीम् ।
अष्टादशभुजां नौमि दुर्गां दशभुजामपि ॥ ३॥

सहस्रबाहुचरणां सहस्रमुखलोचनम् ।
सहस्रमकुटाटोपां नौमि विश्वमुखीमुमाम् ॥ ४॥

पद्मयोनिमुखाब्जस्थां विष्णुवक्षःस्थलस्थिताम् ।
हरवामाङ्गनिलयां वन्दे मूर्तित्रयात्मिकाम् ॥ ५॥

इन्द्रादिसर्वदेवानां सूर्यादिज्योतिषामपि ।
या शक्तिर्दृश्यते चित्रा विष्णुमाया नमामि ताम् ॥ ६॥

आर्भट्या(? ) वीक्षणैश्चोग्रैः कुलानसुरविद्विषाम् ।
या निर्दहति रक्ताक्षी तां वन्दे सिंहवाहिनीम् ॥ ७॥

मधुहन्त्रीं कैटभघ्नीं महिषासुरमर्दिनीम् ।
नौमि दुर्गां भगवतीं हन्त्रीं शुम्भनिशुम्भयोः ॥ ८॥

इति देवीस्तोत्रम्रात्रिसूक्तात्मकं स्तोत्रम् ।

अथ अम्बिका स्तुतिः ।
अम्ब प्रसीद वरदे भवदुःखहन्त्रि
      कामान् ममाशु परिपूरय कामधेनो ।
अद्यैव मे रिपुगणा विलयं प्रयान्तु
      वीर्यं जयं च विपुलं च यशः प्रदेहि ॥ १॥

अम्ब प्रसीद महतीं श्रियमत्र लोके
      सर्वातिगां वितरतादितरानपेक्षाम् ।
सम्पत्करीं सुखकरीं भवतीमुपास्ते
      यस्तस्य दुर्लभमिह त्रिदिवेऽपि नास्ति ॥ २॥

अम्ब प्रसीद शतकोटिधरादिदेव-
      सम्भाविताङ्घ्रियुगले सकलेष्टदात्रि ।
यस्मिन् प्रसीदति मनाग् भवती भवानि
      धन्यः स एव जगतां च स एव सेव्यः ॥ ३॥

अम्ब प्रसीद सकृदम्बुजनाभवक्षः-
      क्रीडागृहे कमलवासिनि हेमवर्णे ।
सम्पत्तिकल्पलतिके त्वदपाङ्गलेशान्
      ब्रह्मादयोऽपि परिगृह्य भवन्ति धन्याः ॥ ४॥

अम्ब प्रसीद शशिखण्डविभूषणाङ्क-
      भागस्थिते भवनिहन्त्रि मनोन्मनि त्वम् ।
या भासि विश्वविलयस्थितिसृष्टिकर्त्री
      विश्वम्भरा त्रिमहदादिविचित्ररूपा ॥ ५॥

अम्ब प्रसीद चतुराननवक्त्रपद्म-
      राजीविहारपरिशीलनराजहंसि ।
दृष्टस्त्वया सदयमत्र भवे स मर्त्यो
      मूकोऽपि पण्डिततमः स जडोऽपि धीरः ॥ ६॥

अम्ब प्रसीद शतमन्युमुखामरात्म-
      शक्ते त्वदङ्घ्रिचरणस्य गृहाङ्गणेषु ।
खेलन्ति सुन्दरदृशो विचरन्ति विप्राः
      सीदन्ति भूमिपतयोऽवसरप्रतीक्षाः ॥ ७॥

अम्ब प्रसीद चतुरङ्गचलावलेप-
      दूरीकृतारिनिवहो भवति प्रसादात् ।
दीनोऽप्यनन्यसुलभान् सकलांश्च कामान्
      लब्ध्वा चिरं विजयते हि सपुत्रदारः ॥ ८॥

अम्ब प्रसीद सहसा मयि पक्षपातात्
      कष्टां दशां मम निरीक्ष्य परानपोह्याम् ।
नो चेद् गतिर्जगति नास्ति निरस्तखेदैः
      संसेव्यमानचरणाम्बुरुहे मुनीन्द्रैः ॥ ९॥

अम्ब प्रसीद झटिति त्वमुपेक्षसे किं
      वत्सस्य वाग्विलसनश्रवणाकुला चेत् ।
उत्सङ्गसङ्गिनि शिशौ वचनप्रतीक्षा
      स्तन्यं निपीय मुदिते हि सुखाय मातुः ॥ १०॥

अम्ब प्रसीद दयया त्वरितं भवानि
      जानासि चेहृदयशल्यमिहाविषह्यन् ।
नो चेत् कथं नु भवती जगतां शरण्या
      भूयाच्चिराय भवतापपरिश्रिता नाम् ॥ ११॥

अम्ब प्रसीद जय शत्रुगणानिमांस्त्व-
      मद्यैव देवि परिवर्धय कौतुकं मे ।
कोऽयं विलम्ब इव सा क्व गता दया ते
      दीनावनव्रतमिदं च नु किं समाप्तम् ॥ १२॥

अम्ब प्रसीद यदि भृत्यविधेयतायाः
      साक्षाद्भवानि भवती भवतीह लक्ष्यम् ।
कारुण्यपात्रमिममाकलयत्वजस्रं
      धन्यं विधातुमखिलस्य जनस्य मान्यम् ॥ १३॥

अम्ब प्रसीद नियतं क्रियतां भवत्या
      देवारिवर्गवनपावकतां दधत्या ।
अस्य प्रसादविवशस्य मनःप्रसादः
      सर्वात्मना यद्गतिर्यदनन्यनाथः ॥ १४॥

अम्ब प्रसीद तदनुग्रहसत्वरेण
      चित्तेन विग्रहवतेव दयाभरेण ।
आलक्ष्य माममृतशीतलया च दृष्ट्या
      क्षिप्रं विधेहि परिलम्बितभूरिभाग्यम् ॥ १५॥

अम्ब प्रसीद किमनेन विलम्बितेन
      कार्या त्वरात्र निविलम्ब्यमुपेक्षसे हि (? ) ।
यद्भागधेयमिह मे सुरलोभनीयं
      सर्वात्मना गिरिसुते त्वदघीनमेव ॥ १६॥

अम्ब प्रसीद परमेण समाधिना मा -
      मेकान्तभक्तिमवधार्य च चण्डिके त्वम् ।
सौभाग्यसम्पदभिपूरमहालवाल-
      मुद्वेलवेलपरमं कृधि भूरिभाग्यम् ॥ १७॥

इति स्तुवति मारुतौ निहतचण्डमुण्डासुरा
      सुरासुरनरोरगाद्यखिललोकधात्री शिवा ।
महामहिषमर्दिनी समवलम्ब्य दिव्यं वपुः
      पुरः समभवत् तदा पुरुषमात्रसाम्राज्यदा ॥ १॥

अथाह सुप्रसन्ना सा काली कालाम्बुदप्रभा ।
हनूमन्तमुदन्वन्तं तर्जयन्तीव गर्जितैः ॥ २॥

हनूमन् स्वागतं तेऽस्तु सुप्रसन्नास्मि साम्प्रतम् ।
तवाभ्यागमनं सौम्य चिरायाकाङ्क्षितं मया ॥ ३॥

तव स्तोत्रेण तुष्टास्मि विशेषादिष्टदायिना ।
स्तोत्रप्रिया स्तुतिमयी स्तुवतामिष्टसिद्धिदा ॥ ४॥

प्रीत्या त्वया कृतमिदं स्तोत्रं पठति यो नरः ।
सर्वार्थसम्पदस्तस्य सिध्यन्ति मदनुग्रहात् ॥ ५॥

स्तोत्रमेतत् पठेद्यस्तु तस्याहं नित्यदर्शनम् ।
करोमि सन्निधौ सत्यं तथाहं तव सुव्रत ॥ ६॥

यः पठेदर्थवदिदं तस्य श्रीरचला भवेत् ।
वंशेऽपि वरदाया मे प्रसादाद्यावदस्ति भूः ॥ ७॥

नित्यमावर्तयेद्यस्तु स्तुतिमेतां पुरो मम ।
बन्धुभिः सह सङ्गम्य राजते स भवानिव ॥ ८॥

पठन्नेतन्महास्तोत्रं भक्तिमान् मयि मानवः ।
सबन्धुः ससुहृल्लोके सर्वत्र विजयी भवेत् ॥ ९॥

यः स्तोत्रमेतत् प्रजपेत् सकृद्वासकृदेव वा ।
यं यं चिन्तयते कामं तं तं प्राप्नोत्यसंशयः ॥ १०॥

राघवस्य प्रसादेन सर्वसिद्धिमतस्तव ।
मया न देयं किमपि तथापीष्टं ददामि ते ॥ ११॥

इति श्रीहनुमद्विरचिता अम्बिकास्तुतिः समाप्ता ।


Proofread by Sivakumar Thyagarajan Iyer