shrIsvAminyaShTakam

 श्रीस्वामिन्यष्टकम् 
रहस्यं श्रीराधेत्यखिलनिगमानामिव धनं
     निगूढं यद्वाणी जपत सततं जातु न परम् ।
प्रदोषे दृग्मोषे पुलिनगमनायातिमधुरं
     बलत्तस्याश्चञ्चच्चरणयुगमास्तां मनसि मे ॥ १॥

अमन्दप्रेमार्द्रप्रियकरतलं कुङ्कुमपिष-
     त्कुचद्वन्द्वे वक्षस्यपि च दधती चारु सततम् ।
कृपां कुर्याद्राधामयि रुचिरहेमाद्रिशिखरो-
     दितप्रावृण्मेघस्मरहरहरी चूचुकमिषात् ॥ २॥

निमन्त्र्य प्रातर्या निजहृदयनाथं निरुपमा
     सुकौमार्यैकाकिन्यतिघनवनादात्मभवने ।
वधियान्नं स्वादु स्वयमतिमुदा भोजयति सा
     मयि प्रीता राधा भवतु हरिसङ्गार्पितमनाः ॥ ३॥

विधाय श्यामांसे निजभुजलतामिन्दुवदनं
     कटाक्षैः पश्यन्ती कुवलयदलाक्षी मधुपतेः ।
मुदा गायन्ती या मथुरमुरलीजातनिनदा-
     नुसारं तारं सा फलतु मम राधावदनयोः ॥ ४॥

अमन्दप्रेमार्द्रात्किसलयमयात्कोलशयना-
     दुषस्युत्थायाब्जारुणतरकपोलातिरुचिरा ।
गृहं यान्ती श्रान्तिस्थगितगतिरास्याम्बुजगतं
     घनीभूतं राधा रसमनुदिनं मे वितरतु ॥ ५॥

प्रियेणाक्ष्णा संसूचितनवनिकुञ्जेषु विविध-
     प्रसूनैर्निर्मायातिशयरुचिरं केलिशयनम् ।
दिगत्येषा गुञ्जन्मधुपमुखरे धारपवनी-
     श्रिते क्रीडन्ती मे निजचरणदास्यं वितरतु ॥ ६॥

कदम्बारूढं या निजपतिमजानन्त्यहनि त-
     त्तले कुर्वन्ती स्वप्रियतमसखीभिः सह कथाम् ।
अकस्मादुद्वीक्ष्य स्फुटतरलहारोरसमिति
     स्मितस्मेरव्रीडाऽऽननमुदिरदृक् सा मम गतिः ॥ ७॥

न मे भूयान्मोक्षो न पुनरमराधीशसदनं
     न योगो न ज्ञानं न विषयसुखं दुःखकदनम् ।
त्वदुच्छिष्टं भोज्यं तव पदजलं पेयमपि त-
     द्रजो मूर्ध्नि स्वामिन्यनुसवनमस्तु प्रतिभवम् ॥ ८॥

इति श्रीमद्गोपीजनचरणपङ्केरुहयुगा-
     नुगत्याऽऽनन्दाम्भोनिधिविभृतवाक्कायमनसा ।
मयेदं प्रादुर्भावितमतिसुखं विठ्ठलपदा-
     भिधेये मय्येव प्रतिफलतु सर्वत्र सततम् ॥ ९॥

     इति श्रीविठ्ठलेश्वरविरचितं स्वामिन्यष्टकं समाप्तम् ।


Proofread by PSA Easwaran