Mrityunjaya Pushpanjali

मृत्युञ्जयपुष्पाञ्जलिः

खण्डः १ शशिशकलाञ्चितकुञ्चितपिङ्गजटातडिदुज्वलमूर्धतलं भालविलोचनमञ्जनमञ्जुलनीलगलं शितशूलधरम् । फणिगणभूषणमाकलये तव भीममिदं शिवमङ्गमहं श्वेतवनालय, कालविमर्दन, भक्तजनार्दन, विश्वपते ॥ १॥ खण्डः २ पञ्चाक्षरवर्णमालास्तोत्रम् । ओङ्कारशुक्तिपुटमुक्तामणिं शिवमहङ्कारभञ्जनकरं ह्यीङ्कारतत्वललिलतार्धे भजामि हृदि सङ्काशमानवपुषम् । त्वाङ्कालखण्डन, भुजङ्गेन्द्रमण्डन, वृषाङ्कात्मकं शिखिशिखा- सङ्काशपिङ्गलजटाजुटसङ्गतशशाङ्काभिरामशिरसम् ॥ १॥ नक्तन्दिवं भयदविन्तातुरं समनुरक्तं दुरन्तविषये रिक्तं गुणैः सुजनकाम्यैर्मनो मम तु तिक्तं च पातकशतैः । व्यक्तं भवत्युपहरामि; प्रसीद कुरु भक्तं विषशन, विभो, मुक्तं भयाद्भवतु सत्कर्मनिर्वहणशक्तं च जीवितमिदम् ॥ २॥ मत्र्यं भवचरणपाथोजसेविनममत्र्यं करोऽपि भगवन्; सत्यं ममास्तु रतिरेतद्भवद्भजनकृत्यं विधातुमुचितम् । अत्यन्तपावननिलोपान्तवासपर, मृत्युञ्जयाखिलपते, श्रुत्यन्तगोचरमहातत्वरूप, मयि नित्यं प्रसीदतु भवान् ॥ ३॥ शिञ्जानपादकटकानन्दनृत्तरतकञ्जाभिरामचरणं त्वञ्जाह्यवीधवलमालासमुल्लसनसञ्जातशोभमुकुटम् । भञ्जानमन्तकनङ्गान्तकं सुकृतपुञ्जाभिगम्यममलं सञ्जल्पितस्तुतिविरिञ्जादिसेव्यमिहरञ्जद्रसं हृदि भजे ॥ ४॥ वाताशनाकलितभूषागणं भसितपूताङ्गरागमहितं शीतंशुभास्करहुताशाक्षमुल्लसितभूतावलीपरिगतम् । हे ताण्डवगप्रिय, चिदानन्दरूप, परिभूतान्तकं तव वपु- र्भीताभयप्रदमुपासे; प्रसीद मयि जातानुकम्पमनिशम् ॥ ५॥ यत्र प्रभो, परमभक्तो मृकण्डमुनिपुत्रस्तवाङ्घ्रिभजना- दत्रस्तभावमिह लेभे यमादपि परित्रासिताखिलजनात् । तत्र स्वधामनि परकोडनामनि चरित्रप्रशस्तिमहिते क्षेत्रे विभासि जगतां भाग्यराशिरतिमात्रं, प्रसिद भगवन्! ॥ ६॥ महादेव, स्वामिन्, मधुरकरुणादिव्यजलधे, परकोडावास,प्रकटितनिजैश्वर्यमहिमन् । स्तवैरेभिर्विल्वैस्तव चरणयोरर्चनमहं करोमि त्वं भक्त्या कलितमिदमङ्गीकुरु विभो! ॥ ७॥ इहानेकैर्मन्त्रैर्बहुभिरपि तन्त्रैर्नियमितं भवत्पूजाहोमादिकमहमशक्तो रचयितुम् । जुहोमि ब्रह्माग्नौ त्वयि हविरिदं मानसमयं गृहाण त्वं मृत्युञ्जय, वरद, पूर्णाहुतिमिमाम् ॥ ८॥ भवारण्ये घोरे विषयरसनव्योलपचयैः समाच्छन्ने कूपे निरतिशयदुःखे निपतितम् । पशुं क्रन्दन्तं मां करुणकरुणं, पाहि कृपया स्वधर्मानुष्ठानं खलु समुचितं ते पशुपते! ॥ ९॥ इह श्वेतारण्ये भुवनविदिते सर्वमहिते महासिद्धिक्षेत्रे सकरुण, भवन्तं भयहरम् । समभ्यच्र्य प्रेष्ठां गतिमसुलभां प्राप सुकृती मुनिर्मार्कण्डेयस्तव हि महिमाऽयं विजयते ॥ १०॥ परं ब्रह्म स्वेच्छाकलितशिवलिङ्गात्मकवपुः प्रतिष्ठां क्षेत्रेऽस्मिन् स्वयमुपगतं भासि भगवन् । इहाभेदं विष्णोस्तव च ददृशुः कालनिधने महे भक्तोत्तंसा मुदितमनसो विस्मयवशाः ॥ ११॥ धृतद्वैतं रूपं पुनरपरमेतत्तव निला- सरित्तीरेऽदूरे परिलसति नावाख्यनिलये । यदम्भोदानीलं करकलितशङ्खारिविलसद् गदापद्मं पद्मासुकृतनिलयं मञ्जुहसितम् ॥ १२॥ लसद्द्वैताद्वैतं परमशिव, शम्भो, तव वपुः परानन्दाकारं मनसि मम निर्भातु सततम् । यतोऽहं भयासं विगलितभवक्लेशनिवहः स्वधर्मानुष्ठानैस्तव विरचयन् सेवनविधिम् ॥ १३॥ पराशक्तिः सूक्ष्मा भवति परमं तत्त्वमिह वै वदत्त्योतप्रोतं जगदिति च वैज्ञानिकवराः । प्रभो, त्वल्सान्निध्यादियमपि परिस्पन्दकुशला ह्रधिष्ठानं मुख्यं त्वमसि जगतस्ते नतिरियम् ॥ १४॥ भवन्निष्ठं चित्ते भवतु भगवन्, वागपि भवत्- स्तुतौ सक्ता नित्यं, वपुरपि भवत्सेवनरतम् । विकासोऽयं भक्तेर्मधुरमधुनिष्यन्दसुभगः परप्रेमाकार, प्रसरतु ममात्मन्यनुदिनम् ॥ १५॥ प्रवृद्धायां भरतौ भवति हृदयं निर्मलतरं समस्तं कर्म त्वच्चरणवरिवस्याऽपि च भवेत् । ततो जानीयां त्वां निरतिशयचैतन्यवपुषं परब्रह्माभिख्यं शिवमखिललोकैकपितरम् ॥ १६॥ अखण्डे ब्रह्माण्डे निरुपमचिदानन्दवपुषं स्वया शक्त्या साकं कृतनटनलीलाविलसितम् । तथा सूक्ष्मात्मानं स्थितमणुषु सूक्ष्मेषु भगवन्, भवन्तं संवीक्ष्य प्रतिकलमुपेयां हृदि मुदम् ॥ १७॥ नटेश, त्वत्तालप्रसरसुभगं जीवितमिदं प्रभो, जीवन्मुक्तिः खलु निगदिता शास्त्रसरणौ । पदेऽस्मिन्नुत्तुङ्गे गिरिश, गिरिश‍ृङ्गे पशुरयं विहर्तुं शक्तः स्याद्यदि भवति भक्तः पशुपते! ॥ १८॥ परक्रोडावासिन्, परमशिव, मृत्युञ्जय, मनो- भवाराते, भक्तप्रिय, गिरिसुताऽलिङ्गिततनो, विपन्निस्तारं मे प्रदिश भगवन्, मां कुरु भवत्- पादाम्भोजे भक्तं; न खलु न खलु प्राथ्र्यमपरम् ॥ १९॥ इति श्रीवासुदेवन् एलयथेन विरचिता मृत्युञ्जयपुष्पाञ्जलिः समाप्ता ।