नारदप्रोक्तं शिवप्रसङ्गश्रुतिमहिमावर्णनम्
शिवप्रसङ्गः शिवदायको मे यतः शिवावल्लभसन्निधानम् ।
तस्मिन् प्रसङ्गे सति सर्वथापि नान्यत्र तिष्ठत्यगजापतिस्तु ॥ १०॥
शिवप्रसङ्गः क्व भविष्यतीति विचार्य तिष्ठत्यपि चन्द्रमौलिः ।
अतः परं मङ्गलहेतुरीशो महेश्वरः सन्निहितः स्वभावात् ॥ ११॥
महेश्वराभ्यागमने भवानी कुमारमादाय गणेशमादौ ।
आयास्यतीति द्रुतमेव नन्दी भृङ्गी च सर्वैः स्वगणैः समेतः ॥ १२॥
अयं प्रसङ्गः श्रुत एव नूनं कैलाससिंहासनसंस्थितेन ।
शिवेन गौर्याऽपि गणेश्वरेण स्कन्देन नन्दीशमुखैः सुरैश्च ॥ १३॥
तीर्थानि सर्वाण्यपि मूर्तिमन्ति शिवेन साकं गिरिशप्रसङ्गे ।
आगत्य धन्यत्वमुपेत्य तावत् यास्यन्ति नूनं नृपसत्तमाद्याः ॥ १४॥
शिवप्रसङ्गः स्वयमेव पूजा महेश्वरस्येति मतिर्ममाऽपि ।
शिवप्रसङ्गेन समानपूजा यतः शिवोत्कर्षक एव सोऽयम् ॥ १५॥
यतः शिवोत्कर्षविशेषवार्ता शिवस्य पूजा परमुक्तिहेतुः ।
तद्वार्तया सा न सुधा समाना सा मुक्तिदा नेति विनिश्चयेन ॥ १६॥
शिवप्रसङ्गः स्वयमेव मुक्तिं करोति सद्यः श्रुत एव साक्षात् ।
यतो विरूपाक्षहितप्रसङ्गः संसारसङ्गाङ्कुरपावकोऽयम् ॥ १७॥
शिवप्रसङ्गाय मनोऽस्मदीयं न चोरहार्यं न तदन्यहार्यम् ।
श्रुतोऽपि भूयो भवति प्रवृद्धः हृतोऽपि संसारहरः स्वभावात् ॥ १८॥
शिवप्रसङ्गे च विमुक्तिलाभः कथासुधाराशिकृतोपकारः ।
न कोऽपि तावत् स परं महेशः गौरीसमाकर्षणहेतुभूतः ॥ १९॥
शिवप्रसङ्गयुक्तानामस्माकं गिरिजापतिः ।
प्रसन्नोऽपि विशेषेण किमस्मभ्यं प्रदास्यति ॥ २०॥
महामुक्तिर्महाम्भोजचरणाम्बुजरेणुभिः ।
सहवासः स तावत् स्यात् तत्कथाश्रवणान्नृप ॥ २१॥
महेश्वरकथासुधां पिवति शङ्करः शङ्करी-
कुमारगणनायकप्रमथदेववृन्दैः सह ।
इयं खलु सुधाऽपरा परममुक्तिदानोत्सवा
तयापि न समानमित्यपि मतिः प्रवृद्धा भुवि ॥ २२॥
आनन्देन निधीयते नियमतः सा दुर्लभा दुर्लभं
तद्भिन्नं ननु सर्वथाऽपि न कृतिस्तस्यां सुधायां नृप ।
सा तावत्स्वयमेव शङ्करकृपारूपापि नित्यापि सा
तद्भानेन समा समानमितरत् जन्यं न तेनास्त्यपि ॥ २३॥
सा तावद्गिरिशप्रसादजनिता जन्मादिदुःखाटवी-
कल्पान्तानल एव सा न सुलभा विश्वेश्वरानुग्रहे ।
सा तावत् सुलभा भवत्यपि सुधा तद्गोपनं सर्वथा
कर्तव्यं शिवयोगिने परमिदं देयं सुधामुक्तये ॥ २४॥
शिवकथामृतपानपानरतः सदा धनपतेर्धनमिच्छति कः पुमान् ।
तदिदमस्य धनं न धरापते धनदकोशगृहेऽपि न तद्धनम् ॥ २५॥
धनानि तावद्विविधानि लोके व्यथाकराण्येव तदार्जनेऽपि ।
व्ययेऽपि विश्वेशकथानिधानं न दुर्लभं शाम्भवपुङ्गवानाम् ॥ २६॥
अपारपुण्ययोगेन श्रुता शिवकथासुधा ।
पापाग्नितप्तजिह्वाग्रतृषामपहरिष्यति ॥ २७॥
संसारानलसागरानलमहाज्वालाकुलव्याकुलो
निर्दग्धस्तृषितः क्षुधानलकुलव्याप्तोदरः सादरम् ।
यो भक्तया सकृदेव वा शिवकथापीयूषराशिं मुदा
श्रुत्वा तृप्तिमुपैति तस्य न तृषा क्षुद्वा न तद्वेदना ॥ २८॥
आनन्दामृतसिन्धुरेव गिरिजाकान्तप्रभावप्रथा
पीयूषार्णववर्णनं शिवकथासारः स सारः परम् ।
संसारार्णवमोचकोत्तम इति ज्ञातस्ततस्तत्परं
किं वा स्यादिति चिन्तनेऽपि न समस्तेनास्ति लोकत्रये ॥ २९॥
अतः शिवकथालापैरपलापोऽपि संसृतेः ।
अतः सत्सङ्गतेरेव तत्कथास्वर्धुनी हृदि ॥ ३०॥
॥ इति शिवरहस्यान्तर्गते नारदप्रोक्तं शिवप्रसङ्गश्रुतिमहिमानुवर्णनं सम्पूर्णम् ॥
- ॥ श्रीशिवरहस्यम् । हराख्यः तृतीयांशः । उत्तरार्धम् । अध्यायः १०। १०-३० ॥
- .. shrIshivarahasyam . harAkhyaH tRRitIyAMshaH . uttarArdham . adhyAyaH 10. 10-30 ..
Notes:
Nārada नारद narrates to Magadharāja मगधराज, the merits of listening to discourses about Śiva शिव.
Proofread by Ruma Dewan