नपरे नः ८।३।२७

नकारपरे हे परतः मकारस्य वा नकारादेशः भवति। किन् ह्नुते, किं ह्नुते। कथन् ह्नुते, कथं ह्नुते।

नपरे नः ८३, ८।३।२७

नपरे हकारे मस्य नो वा। किन् ह्नुते, किं ह्नुते॥

नपरे नः। , ८।३।२७

नः परो यस्मादिति बहुव्रीहिः। परग्रहणं नकारपरे यथा स्यादित्येवमर्थम्(), अन्यथा हि "ने नः" इत्युच्य माने नकार एव केवले परतो विज्ञायेत, न इति निमित्तान्तरोपादनाद्? हे इत्यस्य निवृत्तिः? नैतदस्ति; एवं हि वचनमिदमनर्थकं स्यात्()। कृते ह्रनुत्त्वारे नकारे परतः "अनुस्वारस्य ययि परसवर्णः" (८।४।५८) इत्यनेन नकारः सिध्यति? सत्यम्(); विकल्पार्थमेतत्()। अत्र हि यदानेन नकारो न क्रियते, तदा वचनसामथ्र्यात्? परसवर्णो न भवतीति विकल्पः सिध्यति। तस्मात्? परग्रहण कर्त्व्यम्()--नपरे हकारे यथा स्यात्(), केवले मा भूदिति। "किन्? ह्नुते" इति। "ह्नुङ्? अपनयने"; (धा।पा।१०८२), अदादित्वाच्छपो लुक्()। इह केचिच्चोदयन्ति--न इति प्रतिषेधः कस्मान्न विज्ञायत इति? एतच्चायुक्तम्(); सविसर्गस्य पाठात्? प्रतिषेधवाचिनश्च नकारस्य विसर्गानुपपत्तेः। अथाप्यविसर्गः पठ()ते? एवमप्ययुक्ता प्रतिषेधाशङ्का; प्राप्त्यभावात्()॥

नपरे नः १२९, ८।३।२७

नपरे नः। "हे" इति "वे"-ति "म" इति चानुवर्तते। नः परो यस्मादिति विग्रहः। तदाह--नपरे इति। किन्ह्नुते इति। "ह्नुङ्-अपनयने" मस्य नत्वे रूपम्। तदभावे मोऽनुस्वारः।

नपरे नः १०३, ८।३।२७

नपरे। अयमपि बहुव्रीहिरेव। "हे" इति त्वनुवर्तते, तदाह--नपरे हकारे इति।