श्रीगुरुभजनस्तोत्रम् २
(स्रग्धरा-छन्द)
धर्मस्त्याज्यो न कैश्चित् स्वनिगमविहितो वासुदेवे च भक्ति-
र्दिव्याकारे विधेया सितघन-महसि ब्रह्मणैक्यं निजस्य ।
निश्चित्यैवान्य-वस्तुन्यणुमपि च रतिं सम्परित्यज्य सन्त-
स्तन्माहात्म्याय सेव्या इति वदति निजान् धार्मिको नीलकण्ठः ।
दृष्टाः स्पृष्टा नता वा कृतपरिचरणा भोजिताः पूजिता वा
सद्यः पुंसामघौघं बहुजनि-जनितं घ्नन्ति ये वै समूलम् ।
प्रोक्ताः कृष्णेन ये वा निजहृदयसमा यत्पदे तीर्थजातं
तेषां मातः प्रसङ्गात् कमिह ननु सतां दुर्लभं स्यान्मुमुक्षोः ।
(वेतालीय छन्द)
भवसम्भव-भीतिभेदनं सुखसम्पत्करुणा-निकेतनम् ।
व्रतदानतपः क्रियाफलं सहजानन्दगुरुं भजे सदा ॥ १॥
करुणामय-चारुलोचनं शरणायात-जनार्तिमोचनम् ।
पतितोद्धारणाय तत्परं सहजानन्दगुरुं भजे सदा ॥ २॥
निजतत्त्वपथावबोधनं जनतायाः स्वत एव दुर्गमम् ।
इति चिन्त्य गृहीतविग्रहं सहजानन्दगुरुं भजे सदा ॥ ३॥
विधिशम्भु मुखैरनिग्रहं भवपाथोधि-परिभ्रमाकुलम् ।
अपिधार्य मनो नरप्रभं सहजानन्दगुरुं भजे सदा ॥ ४॥
निजपादपयोज-कीर्तनं सततं स्याद्भवजीवगोचरम् ।
इति यः कुरुते क्रतृत्सवं सहजानन्दगुरुं भजे सदा ॥ ५॥
बहिरीक्षणलोकमानुषं निजदत्ताम्बकदर्शिनां हरिम् ।
भजनीयपदं जगद्गुरुं सहजानन्दगुरुं भजे सदा ॥ ६॥
शरणागत-पापपर्वतं गणयित्वा न तदीयसद्गुणम् ।
अणुमप्यतुलं हि मन्यते सहजानन्दगुरुं भजे सदा ॥ ७॥
भववारिधिमोक्षसाधनं गुरुराज-प्रकटस्वसङ्गमम् ।
प्रकटीकृतवान् कृपावशः सहजानन्दगुरुं भजे सदा ॥ ८॥
भगवान् कृपया त्वया कृतं जनतायामुपकारमीद्रशम् ।
क्षमते प्रतिकर्तुमत्र कः कुरुते दीन जनस्ततोंऽजलिम् ॥ ९॥
इति श्री दीनानाथभट्टविरचितं श्रीगुरुभजनस्तोत्रं सम्पूर्णम् ।