Shri Manmahaprabhorashtakam Shrisvarupacharitamritam

 श्रीमन्महाप्रभोरष्टकम् श्रीस्वरूपचरितामृतम् 
स्वरूप ! भवतो भवत्वयमिति स्मितस्निग्धया
     गिरैव रघुनाथमुत्पुलकिगात्रमुल्लासयन् ।
रहस्युपदिशन् निजप्रणयगूढमुद्रां स्वयं
     विराजतु चिराय मे हृदि स गौरचन्द्रः प्रभुः ॥ १॥

स्वरूप ! मम हृद्व्रणं बत विवेद रूपः कथं
     लिलेख यदयं पठ त्वमपि तालपत्रेऽक्षरम् ।
 इति प्रणयवेल्लितं विदधदाशु रूपान्तरं
     विराजतु चिराय मे हृदि स गौरचन्द्रः प्रभुः ॥ २॥

स्वरूप ! परकीयसत्प्रवरवस्तुनाशेच्छतां
     दधज्जन इह त्वया परिचितो न वेतीक्षयम् ।
सनातनमुदित्य विस्मितमुखं महाविस्मितं
     विराजतु चिराय मे हृदि स गौरचन्द्रः प्रभुः ॥ ३॥

स्वरूप ! हरिनाम यज् जगदघोषयं तेन किं
     न वाचयितुमप्यथाशकमिमं शिवानन्दजम् ।
 इति स्वपदलेहनैः शिशुमचीकरन् यः कविं
     विराजतु चिराय मे हृदि स गौरचन्द्रः प्रभुः ॥ ४॥

स्वरूप ! रसरीतिरम्बुजदृशां व्रजे भण्यतां
     घनप्रणयमानजा श्रुतियुगं ममोत्कण्ठते ।
रमा यदिह मानिनी तदपि लोकयेति ब्रुवन्
     विराजतु चिराय मे हृदि स गौरचन्द्रः प्रभुः ॥ ५॥

स्वरूप ! रसमन्दिरं भवसि मन्मुदामास्पदं
     त्वमत्र पुरुषोत्तमे व्रजभुवीव मे वर्तसे ।
 इति स्वपरिरम्भणैः पुलकिनं व्यधात्तं च यो
     विराजतु चिराय मे हृदि स गौरचन्द्रः प्रभुः ॥ ६॥

स्वरूप ! किमपीक्षितं क्व नु विभो निशि स्वप्नतः
     प्रभो कथय किं नु तन्नवयुवा वराम्भोधरः ।
व्यधात्किमयमीक्ष्यते किमु न हीत्यगात्तां दशां
     विराजतु चिराय मे हृदि स गौरचन्द्रः प्रभुः ॥ ७॥

स्वरूप ! मम नेत्रयोः पुरत एव कृष्णो हसन्न्
     उपैति न करग्रहं बत ददाति हा किं सखे ।
 इति स्खलति धावति श्वसिति घूर्णते यः सदा
     विराजतु चिराय मे हृदि स गौरचन्द्रः प्रभुः ॥ ८॥

स्वरूपचरितामृतं किल महाप्रभोरष्टकं
     रहस्यतममद्भुतं पठति यः कृती प्रत्यहम् ।
स्वरूपपरिवारतां नयति तं शचीनन्दनो
     घनप्रणयमाधुरीं स्वपदयोः समात्वादयन् ॥ ९॥

इति श्रीविश्वनाथचक्रवर्तिठक्कुरविरचितस्तवामृतलहर्यां
           श्रीमहाप्रभोरष्टकं सम्पूर्णम् ।