Shri Prarthanashrayachaturdashakam

श्रीप्रार्थनाश्रयचतुर्दशकम्

अलं दीपावल्यां विपुलरति गोवर्धनगिरिं जनन्या सम्पूज्योज्ज्वलितमहिलोद्गीतकुतुकैः । निशाद्रावैः पृष्ठे रचितकरलक्ष्माश्रियमसौ वहन्मेघध्वानैः कलय गिरिभृत्खेलयति गाः ॥ १॥ पुरो गोभिः सार्धं व्रजनृपतिमुख्या व्रजजना व्रजन्त्येषां पश्चान्निखिलमहिलाभिर्व्रजनृपा । ततो मित्रव्रातैः कृतविविधनर्मा व्रजशशी छलैः प्श्यन्राधां सहचरि परिक्रामति गिरिम् ॥ २॥ उदञ्चत्कारुण्यामृतवितरणैर्जीवितजग- द्युवद्वन्द्वं गन्धैर्गुणसुमनसं वासितजनम् । कृपां चेन्मय्येवं किरति न तदा त्वं कुरु तथा यथा मे श्रीकुण्डे सखि सकलमङ्गं निवसति ॥ ३॥ उद्दामनर्मरसकेलिविनिर्मिताङ्गं राधामुकुन्दयुगलं ललिताविशाखे । गौराङ्गचन्द्रमिह रूपयुगं न पश्य- न्हा वेदनाः कति सहे स्फुट रे ललाट ॥ ४॥ व्रजपतिकृतपर्वानन्दिनन्दीश्वरोद्य- त्परिषदि वदनान्तःस्मेरतां राधिकायाः । रचयति हरिरादाद्दृग्विभङ्गेन नद्यां रविरिव कमलिन्यः पुष्पकान्तिं करेण ॥ ५॥ उपगिरि गिरिधर्तुः सुस्मिते वक्त्रबिम्बे भ्रमति निभृतराधा नेत्रभङ्गीच्छलेन । अतितृषितचकोरी लालसेवाम्बुदस्यो परि शशिनि सुधाढ्ये मध्य आकाशदेशम् ॥ ६॥ द्युतिजितरतिगौरीक्ष्मारमासत्यभामा व्रजपुरवरनारीवृन्दचन्द्रावलीकाम् । गिरिभृत इह राधां तन्वतो मण्डितं तत्- तदुपकरणमग्रे किं निधास्ये क्रमेण ॥ ७॥ कनकरचितकुम्भद्वन्द्वविन्यासभङ्गी रुचिहरकुचयुग्मं सौरभोच्छूनमस्याः । सपुलकमथ गन्धैश्चित्रितं कर्तुमिच्छो- र्गिरिभृत इह हस्ते हन्त दास्ये कदा तान्॥ ८॥ कृष्णस्यांसे विनिहितभुजवल्लिरुत्फुल्लरोमा रामा केयं कलयतितरं भूधरारण्यलक्ष्मीम् । ज्ञातं ज्ञातं प्रणयचतुला व्याकुला रागपूरै- रन्या कान्ते सहचरि विना राधिकामीदृशी वा ॥ ९॥ अपूर्वप्रेमाब्धेः परिमलपयःफेननिवहैः सदा यो जीवातुर्यमिह कृपयासिञ्चदतुलम् । इदानीं दुर्दैवात्प्रतिपदविपद्दाववलितो निरालम्बः सोऽयं कमिह तं ऋते यातु शरणम् ॥ १०॥ शून्यायते महागोष्ठं गिरीन्द्रोऽजगरायते । व्याघ्रतुण्डायते कुण्डं जीवातुरहितस्य मे ॥ ११॥ न पतति यदि देहस्तेन किं तस्य दोषः स किल कुलिशसारैर्यद्विधात्रा व्यधायी । अयमपि परहेतुर्गाढतर्केण दृष्टः प्रकटकदनभारं को वहत्वन्यथा वा ॥ १२॥ गिरिवरतटकुञ्जे मञ्जुवृन्दावनेश सरसि च रचयन्श्रीराधिकाकृष्णकीर्तिम् । धृतरति रमणीयं संस्मरंस्तत्पदाब्जं व्रजदधिफलमश्नन्सर्वकालं वसामि ॥ १३॥ वसतो गिरिवरतटकुञ्जे लपतः श्रीराधिकेऽनु कृष्णेति । धायतो व्रजदधितक्रं नाथ सदा मे दिनानि गच्छन्तु ॥ १४॥ इति श्रीरघुनाथदासगोस्वामिविरचितस्तवावल्यां श्रीप्रार्थनाश्रयचतुर्दशकं सम्पूर्णम् ।