Ramashtakam 5

 रामाष्टकम् ५ 
राजत्किरीटमणिदीधितिदीपितांशं
     उद्यद्बृहस्पतिकविप्रतिमे वहन्तम् ।
द्वे कुण्डलेऽङ्करहितेन्दुसमानवक्त्रं
     रामं जगत्त्रयगुरुं सततं भजामि ॥ १॥

उद्यद्विभाकरमरीचिविबोधिताब्ज-
     नेत्रं सुबिम्बदशनच्छदचारुनासम् ।
शुभ्रांशुरश्मिपरिनिर्जितचारुहासं
     रामं जगत्त्रयगुरुं सततं भजामि ॥ २॥

तं कम्बुकण्ठमजमम्बुजतुल्यरूपं
     मुक्तावलीकनकहारधृतं विभान्तम् ।
विद्युद्वलाकगणसंयुतमम्बुदं वा
     रामं जगत्त्रयगुरुं सततं भजामि ॥ ३॥

उत्तानहस्ततलसंस्थसहस्रपत्रं
     पञ्चच्छदाधिकशतं प्रवराङ्गुलीभिः ।
कुर्वत्यशीतकनकद्युति यस्य सीता
     पार्श्वेऽस्ति तं रघुवरं सततं भजामि ॥ ४॥

अग्रे धनुर्धरवरः कनकोज्ज्वलाङ्गो
     ज्येष्ठानुसेवनरतो वरभूषणाढ्यः ।
शेषाख्यधामवरलक्ष्मणनाम यस्य
     रामं जगत्त्रयगुरुं सततं भजामि ॥ ५॥

यो राघवेन्द्रकुलसिन्धुसुधांशुरूपो
     मारीचराक्षससुबाहुमुखान् निहत्य ।
यज्ञं ररक्ष कुशिकान्वयपुण्यराशिं
     रामं जगत्त्रयगुरुं सततं भजामि ॥ ६॥

हत्वा खरत्रिशिरसौ सगणौ कबन्धं
     श्रीदण्डकाननमदूषणमेव कृत्वा ।
सुग्रीवमैत्रमकरोद्विनिहत्य शत्रुं
     तं राघवं दशमुखान्तकरं भजामि ॥ ७॥

भङ्क्त्वा पिनाकमकरोज्जनकात्मजाया
     वैवाहिकोत्सवविधिं पथि भार्गवेन्द्रम् ।
जित्वा पितुर्मुदमुवाह ककुत्स्थवर्यं
     रामं जगत्त्रयगुरुं सततं भजामि ॥ ८॥

इति मुरारी गुप्ताविरचितं रामाष्टकं सम्पूर्णम् ।