Rajakrita Shankarat Varayachana

राजाकृता शङ्करात् वरयाचना

(शिवरहस्यान्तर्गते उग्राख्ये) आदिविष्णुर्भवान्पूर्वं यस्माज्जातो महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २१०॥ यतश्चतुर्मुखो जातो देवदेवान्महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २११॥ यस्मादिन्द्रादयो जाता दिक्पालाः श्रीमहेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २१२॥ वेदा यस्मात्समुत्पन्ना देवदेवान्महेश्वरात् । (यस्य निःश्वसितं वेदा देवदेवस्य शूलिनः ।) तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २१३॥ यस्मात्सूर्यः समुत्पन्नो देवदेवान्महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २१४॥ यस्माच्चन्द्रः समुत्पन्नो देवदेवान्महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २१५॥ यस्मादजायताकाशो देवदेवान्महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २१६॥ यस्माद्वायुः समुत्पन्नो देवदेवान्महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २१७॥ यस्मादग्निः समुत्पन्नो देवदेवान्महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २१८॥ यस्मादापः समुत्पन्ना देवदेवान्महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २१९॥ यस्मात्क्षोणी समुत्पन्ना देवदेवान्महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २२०॥ यस्मादेषधयो जाता देवदेवान्महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २२१॥ यस्मादन्नं समुत्पन्नं देवदेवान्महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २२२॥ यस्माद्द्वीपाः समुत्पन्ना देवदेवान्महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २२३॥ यस्माद्द्विपादः सम्भूता देवदेवान्महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २२४॥ यस्माच्चतुष्पदा जाता देवदेवान्महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २२५॥ यस्मादष्टपदा जाता देवदेवान्महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २२६॥ यस्माद्वनानि जातानि देवदेवान्महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २२७॥ यस्माद्गिरिवरा जाता देवदेवान्महेश्वात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २२८॥ यस्यान्तं न विदुर्देवा भवदाद्याः पिनाकिनः । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २२९॥ यस्य स्वरूपं न ज्ञातं सर्वथा भवदादिभिः । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २३०॥ यत्प्रसादेन विष्णुत्वं त्वया प्राप्तं पुरा हरे । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २३१॥ ब्रह्मत्वं ब्रह्मणा प्राप्तं यत्प्रसादात्पुरा हरे । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २३२॥ इन्द्रत्वं प्राप्तमिन्द्रेण यत्प्रसादात्पुरा हरे । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २३३॥ वात्ययं वायुरनिशं यस्माद्भीतो महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २३४॥ सूर्योऽप्यहरहो नित्यं यस्माद्भीतो महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २३५॥ उदेति वह्निश्चन्द्रश्च यस्माद्भीतो महेश्वरात् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २३६॥ यद्भक्तैर्भेदिताः शैला मन्दरप्रमुखाः पुरा । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २३७॥ यद्भक्तैः क्षणमात्रेण समुद्राश्चलुकीकृताः । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २३८॥ यद्भक्तैः क्षणमात्रेण लोका व्यत्ययिताः पुरा । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २३९॥ तृणीकृतोऽसि यद्भक्तैस्त्वमेव गरुडध्वज । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २४०॥ तृणीकृतश्चतुर्वक्त्रो यद्भक्तैर्हंसवाहनः । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २४१॥ तृणीकृतः शचीनाथो यद्भक्तैः स्वर्गनायकः । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २४२॥ यतो वाचो निवर्तन्ते अप्राप्य मनसा सह । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २४३॥ यदृतं सत्परं ब्रह्म पुरुषं कृष्णम्पिङ्गलम् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २४४॥ यदक्षरं विरूपाक्षमक्षय्यफलदायकम् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २४५॥ यदूर्ध्वरेतमनघं विश्वरूपमनामयम् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २४६॥ यो निर्गुणो निराकारो निरुपाधिर्निरञ्जनः । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २४७॥ यस्सर्ववेदवेदान्तप्रतिपाद्यो महेश्वरः । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २४८॥ यः सृजत्यवति स्वैरं हन्ति सर्वमिदं जगत् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २४९॥ त्वया स्वनेत्रपद्मेन पूजितं यत्पदाम्बुजम् । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २५०॥ कन्दर्पदर्पं व्यदलद्यः स्वनेत्नाग्निना हरः । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २५१॥ यो व्यदारयदत्युग्रं नृसिह्मं शरभाकृतिः । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २५२॥ कण्ठे दधार यो हालाहलं लोकरिरक्षया । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २५३॥ मधुसूदन यो देवो मधुसूदनसूदनः । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २५४॥ यः स्वभक्तैकरक्षार्थं निजघानान्तकं पुरा । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २५५॥ न यस्मात्परमो देवो यो ज्यायानणुरप्युत । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २५६॥ यः सर्वदेवदेवेशो महादेवोऽखिलेश्वरः । तस्मादेव वरं याचे शङ्कराल्लोकशङ्करात् ॥ २५७॥ ॥ इति शिवरहस्यान्तर्गते राजाकृता शङ्करात् वरयाचना ॥ - ॥ श्रीशिवरहस्यम् । उग्राख्यः सप्तमांशः । अध्यायः २१। २१०-२५७॥ - .. shrIshivarahasyam . ugrAkhyaH saptamAMshaH . adhyAyaH 21 . 210-257.. Proofread by Ruma Dewan