श्रीवीरभद्रभुजङ्गप्रयातस्तोत्रम्
गुणादोषभद्रं सदा वीरभद्रं
मुदा भद्रकाल्या समाश्लिष्टमुग्रम् ।
स्वभक्तेषु भद्रं तदन्येष्वभद्रं
कृपाम्भोधिमुद्रं भजे वीरभद्रम् ॥ १॥
महादेवमीशं स्वदीक्षागताशं
विबोध्याशुदक्षं नियन्तुं समक्षे ।
प्रमार्ष्टुं च दाक्षायणीदैन्यभावं
शिवाङ्गाम्बुजातं भजे वीरभद्रम् ॥ २॥
सदस्यानुदस्याशु सूर्येन्दुबिम्बे
कराङ्घ्रिप्रपातैरदन्तासिताङ्गौ(ङ्गे) ।
कृतं शारदाया हृतं नासभूषं
प्रकृष्टप्रभावं भजे वीरभद्रं (?) ॥ ३॥
सतन्द्रं महेन्द्रं विधायाशु रोषात्
कृशानुं निकृत्ताग्रजिह्वं(प्रधाव्य) ।
?? कृष्णवर्णं बलाद्भासभानं
प्रचण्डाट्टहासं भजे वीरभद्रम् ॥ ४॥
न रक्षोऽधिकः सप्ततन्तौ समुद्रं
पुरोडाशभागं ?? ।
?? प्रदेशे ?? ।
कृतं तन्त्रभूतं भजे वीरभद्रम् ॥ ५॥
जलाधीश्वरोऽसौ कृशानुप्रदेशे
यथा वर्तते चेत्तथाग्निः प्रशान्तः ।
भवेदित्यलं वार्धि
?? विक्षिप्य हृष्टं भजे वीरभद्रम् ॥ ६॥
गगत्प्राण(मा)शाधिपानां प्रपञ्चे
महान्तं मृगारूढमुक्त्वा सरोषम् ।
कुबेरं च वैरूप्यदृष्टिं च कृत्वा
सपाण्ड्वङ्गमीशं भजे वीरभद्रम् ॥ ७॥
तथान्यान् दिगीशान् सुरानुग्रदृष्ट्या
ऋषीनल्पबुद्धीन् धरादेववृन्दान् ।
विनिर्भर्त्स्य हुत्वानले त्रिर्गणौघै-
रघोरावतारं भजे वीरभद्रम् ॥ ८॥
विधातुः कपालं कृतं पानपात्रं
नृसिंहस्य कायं (?) च शूलाङ्गभूषम् ।
गले कालकूटं स्वचिह्नं च धृत्वा
महौद्धत्यभूषं भजे वीरभद्रम् ॥ ९॥
महादेव मद्भाग्यदेव प्रसिद्ध (प्रसीद)
प्रकृष्टारिबाधामलं संहराशु ।
प्रयत्नेन मां रक्ष रक्षेति यो वै
वदेत्तस्य देवं भजे वीरभद्रम् ॥ १०॥
महाहेतिशैलेन्द्रधिकास्ते
करासक्तशूलासिबाणासनानि ।
शरास्ते युगान्ताशनिप्रख्यशौर्या
भवन्तीत्युपास्यं भजे वीरभद्रम् ॥ ११॥
यदा त्वत्कृपापात्रजन्तुस्वचित्ते
महादेव वीरेश मां रक्ष रक्ष ।
विपक्षानमून् भक्ष भक्षेति यो वै
वदेत्तस्य मित्रं भजे वीरभद्रम् ॥ १२॥
अनन्तश्च शङ्खस्तथा कम्बलोऽसौ
वमत्कालकूटश्च कर्कोटकाहिः ।
तथा तक्षकश्चारिसङ्घान्निहन्या-
दिति प्रार्थ्यमानं भजे वीरभद्रम् ॥ १३॥
गलासक्तरुद्राक्षमालाविराज-
द्विभूतित्रिपुण्ड्राङ्कभालप्रदेशः ।
सदा शैवपञ्चाक्षरीमन्त्रजापी
भवे भक्तवर्यः स्मरन् सिद्धिमेति ॥ १४॥
भुजङ्गप्रयातर्महारुद्रमीशं
सदा तोषयेद्यो महेशं सुरेशम् ।
स (भूत्वा) धरायां समग्रं च भुक्त्वा
विपद्भयो विमुक्तः सुखी स्यात्सुरः स्यात् ॥ १५॥
॥ इति श्रीवीरभद्रभुजङ्गप्रयातस्तोत्रं सम्पूर्णम् ॥
Proofread by Aruna Narayanan