Dakshakritam Jagannatha Stotram

दक्षकृतं जगन्नाथस्तोत्रम्

दक्ष उवाच । देवदेव जगन्नाथ सहजानन्दनिर्मल । संसारार्णवसम्मग्नांस्त्राहि नः परमेश्वर ॥ २४॥ नानाविधैश्च सन्तापैः सन्तप्तान्मानवानिमान् । ममानुक्रोशबुद्ध्या वै शुभदृष्ट्याऽमृतेन च ॥ २५॥ सन्तर्पय तृणाञ्छुष्कान्कृष्णमेघ नमोऽस्तुते । कलिकल्मषसम्मूढानुद्धर्तुं जगतां पते ॥ २६॥ अवतारोऽयमेतस्मिन्नीलाचलगुहान्तरे । चिरकालप्ररूढानां दुस्त्यजानां महांहसाम् ॥ २७॥ राशिं दग्धुं त्वमेवेशो दीनानाथकृपाकर । त्वद्दर्शनमहायोगे यमाद्यष्टाङ्गवर्जिते ॥ २८॥ येषां मतिः समुत्पन्ना चतुर्वर्गैकसाधने । न ते शोचन्ति दुष्पारे भवारण्ये महाभये ॥ २९॥ कर्मानपेक्षं देवेश नात्मज्ञानं विमोचकम् । इदं ते दर्शनं नाथ विना कर्मापि मोचयेत् ॥ २.४६.३०॥ जय कृष्ण जयेशान जयाक्षर जयाव्यय । प्रसीदानुगृहाणेमान्दीनान्मूढान्विचेतसः ॥ ३१॥ इति श्रीस्कन्दपुराणे वैष्णवखण्डे पुरुषोत्तमजगन्नाथमाहात्म्ये षट्चत्वारिंशाध्यायान्तर्गतं दक्षकृतं जगन्नाथस्तोत्रं समाप्तम् । स्कन्दपुराण । वैष्णवखण्ड । पुरुषोत्तमखण्ड । अध्याय ४६/२४-३१॥ skandapurANa . vaiShNavakhaNDa . puruShottamakhaNDa . adhyAya 46/24-31.. Proofread by PSA Easwaran