Dharmarajakritam Vishnu Stotram

धर्मरजकृतं विष्णुस्तोत्रम्

धर्मराज उवाच । नमस्ते भगवन्देव लोकनाथाय तेजसे ॥ ५२-७२॥ क्षीरोदवासिनं देवं शेषभोगोरुशायिनम् । वरं वरेण्यं वरदं कर्तारं ह्यक्षयं प्रभुम् ॥ ५२-७३॥ विश्वेश्वरमजं विष्णुं सर्वज्ञमपराजितम् । नीलोत्पलदलश्यामं पुण्डरीकनिभेक्षणम् ॥ ५२-७४॥ सर्वगं निर्गुणं शान्तं जगद्धातारमव्ययम् । सर्वलोकविधातारं लोकनाथं सुखावहम् ॥ ५२-७५॥ पुराणपुरुषं वेद्यं व्यक्ताव्यक्तं सनातनम् । पुरा पुराणं स्रष्टारं लोकतीर्थं जगद्गुरुम् ॥ ५२-७६॥ श्रीवत्सवक्षसा युक्तं वनमाला विभूषितम् । पीतवस्त्रं चतुर्बाहुं शङ्खचक्रगदाधरम् ॥ ५२-७७॥ हारकेयूरसंयुक्तं मुकुटाङ्गदधारिणम् । सर्वलक्षणसंयुक्तं सर्वेन्द्रियविवर्जितम् ॥ ५२-७८॥ कूटस्थमचलं सूक्ष्मं ज्योतीरूपं सनातनम् । भावाभावविनिर्मुक्तं व्यापिनं प्रकृतेः परम् ॥ ५२-७९॥ तं नमस्ये जगन्नाथमीश्वरं सुखदं प्रभुम् । इत्येवं धर्मराजस्तु पुरा न्यग्रोधसन्निधौ ॥ ५२-८०॥ स्तुत्वा नानाविधैः स्तोत्रैः प्रणाममकरोत्तदा । इति नारदपुराणे उत्तरभागे द्विपञ्चाशत्तमाध्यायान्तर्गतं धर्मराजकृतं विष्णुस्तोत्रं समाप्तम् । बृहन्नारदीयपुराण । उत्तरभाग । अध्याय ५२/७२-७९॥ bRRihannAradIyapurANa . uttarabhAga . adhyAya 52/72-79.. Proofread by PSA Easwaran