Gitavali

गीतावली

प्रथमं नन्दोत्सवादि श्रीराधाकृष्णौ जयतः

१

भैरवरागेण गीयते । पुत्रमुदारमसूत यशोदा । समजनि वल्लवततिरतिमोदा ॥ ध्रुवम् ॥ कोऽप्यपनयति विविधमुपहारम् । नृत्यति कोऽपि जनो बहुबारम् ॥ कोऽपि मधुरमुपगायति गीतम् । विकिरति कोऽपि सदधि नवनीतम् ॥ कोऽपि तनोति मनोरथपूर्तिम् । पश्यति कोऽपि सनातनमूर्तिम् ॥ १॥

२

आसावरी । विप्रवृन्दमभूदलङ्कृतिगोधनैरपि पूर्णम् । गायनान् अपि मद्विधान् व्रजनाथ तोषय तूर्णम् ॥ सूनुरद्भुतसुन्दरोऽजनि नन्दराज तवायम् । देहि गोष्ठजनाय वाञ्छितमुत्सवोचितदायम् ॥ ध्रुवम् ॥ तावकात्मजवीक्षणक्षणनन्दि मद्विधचित्तम् । यन्न कैरपि लब्धमर्थिभिरेतदिच्छति वित्तम् ॥ श्रीसनातनचित्तमानसकेलिनीलमराले । मादृशां रतिरत्र तिष्ठतु सर्वदा तव बाले ॥ २॥

३

वसन्तपञ्चमी वसन्तरागः अभिनवकुट्मलगुच्छसमुज्ज्वलकुञ्चितकुन्तलभार । प्रणयिजनेरितवन्दनसहकृतचूर्णितवनघनसार ॥ जय जय सुन्दर नन्दकुमार । सौरभसङ्कटवृन्दावनविहितवसन्तविहार ॥ ध्रुव ॥ अधरविराजितमन्दतरस्मितलोभितनिजपरिवार । चटुलदृगञ्चलरचितरसोच्चलराधामदनविकार ॥ भुवनविमोहनमञ्जुलनर्तनगतिवल्गितमणिहार । निजवल्लभजनसुहृत्सनातनचित्तविहरदवतार ॥ ३॥

४

दोलोत्सवः वसन्तरागः केलिरसमाधुरी ततिभिरतिमेदुरी कृतनिखिलबन्धुपशुपालम् । हृदि विधृतचन्दनं स्फुरदरुणवन्दनं देहरुचिनिर्जिततमालम् ॥ सुन्दरि माधवमवकलयालम् । मित्रकरलोलया रत्नमयदोलया चलितवपुरतिचपलमालम् ॥ ध्रुव ॥ व्रजहरिणलोचना रचितगोरोचना तिलकरुचिरुचिरतरभालम् । स्मितजनितलोभया वदनशशिशोभया विभ्रमितनवयुवतिजालम् ॥ नर्ममयपण्डितं पुष्पकुलमण्डितं रमणमिह वक्षसि विशालम् । प्रणतभयशातनं प्रियमधि सनातनं गोष्ठजनमानसमरालम् ॥ ४॥

५

आसावरी निपतति परितो वन्दनपाली । तं दोलयति मुदा सुहृदाली ॥ विलसति दोलोपरि वनमाली । तरलसरोरुहशिरसि यथाली ॥ ध्रुव ॥ जनयति गोपीजनकरताली । कापि पुरो नृत्यति पशुपाली ॥ अयमारण्यकमण्डनशाली । जयति सनातनरसपरिपाली ॥ ५॥

६

धनाश्रीः न कुरु कदर्थनमत्र सरण्याम् । मामवलोक्य सतीमशरण्याम् ॥ चञ्चल मुञ्च पटाञ्चलभागम् । करवाण्यधुना भास्करयागम् ॥ ध्रुव ॥ न रचय गोकुलवीर विलम्बम् । विदधे विधुमुख विनतिकदम्बम् ॥ रहसि बिभेमि विलोलदृगन्तम् । वीक्ष्य सनातन देव भवन्तम् ॥ ६॥

७

सौरष्ट्री राधे निगद निजं गदमूलम् । उदयति तनुमनु किमिति तापकुलमनुकृतविकटकुकूलम् ॥ ध्रुव ॥ प्रचुरपुरन्दरगोपविनिन्दककान्तिपटलमनुकूलम् । क्षिपसि विदूरे मृदुलं मुहुरपि सम्भृतमुरसि दुकूलम् ॥ अभिनन्दसि न हि चन्द्ररजोभरवासितमपि ताम्बूलम् । इदमपि विकिरसि वरचम्पककृतमनुपमदाम सचूलम् ॥ भजदनवस्थितिमखिलपदे सखि सपदि विडम्बिततूलम् । कलितसनातनकौतुकमपि तव हृदयं स्फुरति सशूलम् ॥ ७॥

८

सौरष्ट्री कुटिलं मामवलोक्य नवाम्बुजमुपरि चुचुम्ब स रङ्गी । तेन हठादहमभवं वेपथुमण्डलसञ्चलदङ्गी ॥ भामिनि पृच्छ न वारं वारम् । हन्त विमुह्यति वीक्ष्य मनो मम वल्लवराजकुमारम् ॥ ध्रुव ॥ दाडिमलतिकामनु निस्तलफलनमितां स दधे हस्तम् । तदनुभवान् मम धर्मोज्ज्वलमपि धैर्यधनं गतमस्तम् ॥ अदशदशोकलतापल्लवमयमतनुसनातननर्मा । तदहमवेक्ष्य बभूव चिरं बत विस्मृतकायिककर्मा ॥ ८॥

९

धनाश्रीः अनधिगताकस्मिकगदकारणमर्पितमन्त्रौषधिनिकुरम्बम् । अविरतरुदितविलोहितलोचनमनुशोचति तामखिलकुटुम्बम् ॥ देव हरे भव कारुण्यशाली । सा तव निशितकटाक्षशराहतहृदया जीवति कृशतनूराली ॥ ध्रुव ॥ हृदि वलदविरलसञ्ज्वरपटलीस्फुटदुज्ज्वलमौक्तिकसमुदाया । शीतलभूतलनिश्चलतनुरियमवसीदति संप्रति निरुपाया ॥ गोष्ठजनाभयसत्रमहाव्रतदीक्षित भवतो माधव बाला । कथमर्हति तां हन्त सनातन विषमदशां गुणवृन्दविशाला ॥ ९॥

१०

आसावरी हन्त न किमु मन्थरयसि सन्ततमभिजल्पम् । दन्तरोचिरन्तरयति सन्तमसमनल्पम् ॥ राधे पथि मुञ्च भुरि सम्भ्रममभिसारे । चारय चरणाम्बुरुहे धीरं सुकुमारे ॥ ध्रुव ॥ सन्तनु घनवर्णमतुलकुन्तलनिचयान्तम् । ध्वान्तं तव जीवतु नखकान्तिभिरभिशान्तम् ॥ ससनातनमानसाद्य यान्ती गतशङ्कम् । अङ्गीकुरु मञ्जुकुञ्जवसतेरलमङ्कम् ॥ १०॥

११

गौडी सिचयमुदञ्चय हृदयादल्पम् । विलिखाम्यद्भुतमकराकल्पम् ॥ इह न हि सङ्कुच पङ्कजनयने । वेशं तव करवै रतिशयने ॥ ध्रुव ॥ राधे दोलय न किल कपोलम् । चित्रं रचयाम्यहमविलोलम् ॥ तव वपुरद्य सनातनशोभम् । जनयति हृदि मम कञ्चन लोभम् ॥ ११॥

१२

आसावरी तव चञ्चलमतिरयमघहन्ता । अहमुत्तमधृतिदिग्धदिगन्ता ॥ दूति विदूरय कोमलकथनम् । पुनरभिधास्ये न हि मधुमथनम् ॥ ध्रुव ॥ शठचरितोऽयं तव वनमाली । मृदुहृदयाहं निजकुलपाली ॥ तव हरिरेष निरङ्कुशनर्मा । अहमनुबद्धसनातनधर्मा ॥ १२॥

१३

भैरवः मण्डितहल्लीसकमण्डलां नटयन् राधां चलकुण्डलाम् ॥ निखिलकलासम्पदि परिचयी । प्रियसखि पश्य नटति मुरजयी ॥ ध्रुव ॥ मुहुरान्दोलित रत्नवलयम् । सलयं चलयन् करकिशलयम् ॥ गतिभङ्गिभिरवशीकृतशशी । स्थगितसनातनशङ्करवशी ॥ १३॥

१४

भैरवः दामोदररतिवर्धनवेशे हरिनिष्कुटवृन्दाविपिनेशे । राधे जय जय माधवदयिते गोकुलतरुणीमण्डलमहिते ॥ ध्रुव ॥ वृषभानुदधिनवशशिलेखे ललितासखि गुणरमितविशाखे । करुणां कुरु मयि करुणाभरिते । सनकसनातनवर्णितचरिते ॥ १४॥

१५

धनाश्रीः । राजपुराद् गोकुलमुपयातम् । प्रमदोन्मादितजननीतातम् ॥ स्वप्ने सखि पुनरद्य मुकुन्दम् । आलोकयमवतंसितकुन्दम् ॥ ध्रुव ॥ परममहोत्सवघुर्णितघोषम् । नयनेङ्गितकृतमत्परितोषम् ॥ नवगुञ्जावलिकृतपरभागम् । प्रबलसनातनसुहृदनुरागम् ॥ १५॥

१६

सौराष्ट्री पुलकमुपैति भयान् मम गात्रम् । हससि तथापि मदादतिमात्रम् ॥ वारय तूर्णमिमं सखि कृष्णम् । अनुचितकर्मणि निर्मिततृष्णम् ॥ ध्रुव ॥ जाने भवतीमेव विपक्षाम् । मामुपनीता यद् वनकक्षाम् ॥ अद्य सनातनमतिसुखहेतुम् । न परिहरिष्ये विधिकृतसेतुम् ॥ १६॥ अथ रासः

१७

धनाश्रीः कोमलशशिकररम्यवनान्तरनिर्मितगीतविलास । तूर्णसमागतवल्लवयौवतवीक्षणकृतपरिहास ॥ जय जय भानुसुतातटरङ्गमहानट सुन्दर नन्दकुमार । शरदङ्गीकृतदिव्यरसावृत मङ्गलरासविहार ॥ ध्रुव ॥ गोपीचुम्बित रागकरम्बित मानविलोकनलीन । गुणवर्गोन्नतराधासङ्गतसौहृदसम्पदधीन ॥ तद्वचनामृतपानमदाहृत वलयीकृतपरिवार । सुरतरुणीगणमतिविक्षोभण खेलनवल्गितहार ॥ अम्बुविगाहननन्दितनिजजन मण्डितयमुनातीर । सुखसंविद्घन पूर्णसनातन निर्मलनीलशरीर ॥ १७॥

१८

धनाश्रीः शुद्धसतीव्रतवित्ता अहमतिनिर्मलचित्ता । प्रथयसि सुजनविमुक्तं नर्मेदं किमयुक्तम् ॥ माधव परिहर मे पटमेतम् । यामि जवेन निकेतम् ॥ ध्रुव ॥ यदि जानाम्यधितीरं त्वामतिगूढशरीरम् । दूरे सूरसुतायां सायं कथमुपयायाम् ॥ विदधे भवदवनामं चरितं परिहर वामम् । वर्त्म सनातनमुचितं पालय धार्मिकरुचितम् ॥ १८॥

१९

कर्णाटः किं वितनोषि मुधाङ्गविभूषणकपटेनात्र विघातम् । सोढुमहं समयस्य न संप्रति शक्ता लवमपि पातम् ॥ गोकुलमङ्गलवंशी ध्वनिरुद्गर्जति वनगतये स्मरभूपतिशासनशंसी ॥ ध्रुव ॥ माधवचरणाङ्गुष्ठनखद्युतिरयमुदयति हिमधामा । मा गुरुजनभयमुद्गिर मुहुरियमभवं धावितकामा ॥ तं सेवितुमिह पश्य सनातनपरमारण्यजवेशम् । गोपवधूततिरियमुपसर्पति भानुसुतातटदेशम् ॥ १९॥

२०

कर्णाटः स्फुरदिन्दीवरनिन्दिकलेवर राधाकुचकुङ्कुमभर पिञ्जर । सुन्दरचन्द्रकचूड मनोहर चन्द्रावलिमानसशुकपञ्जर ॥ जय जय जय गुञ्जावलिमण्डित । प्रणयविश‍ृङ्खलगोपीमण्डलवर बिम्बाधरखण्डनपण्डित ॥ ध्रुव ॥ मृगवनिताननतृणविस्रंसन कर्मधुरन्धरमुरलीकूजित । स्वारसिकस्मितसुषमोन्मादित सिद्धसतीनयनाञ्चलपूजित ॥ ताम्बूलोल्लसदाननसारस जाम्बूनदरुचिविस्फुरदम्बर । हरकमलासनसनकसनातन धृतिविध्वंसनलीलाडम्बर ॥ २०॥

२१

केदारः सौरभसेवितपुष्पविनिर्मित निर्मलवनमालापरिमण्डित । मद्नतरस्मितकान्तिकरम्बित वदनाम्बुजनवविभ्रमपण्डित ॥ जय जय मरकतकन्दलसुन्दर । वरचामीकरपीताम्बरधर वृन्दावनजनवृन्दपुरन्दर ॥ ध्रुव ॥ नवगुञ्जाफलराजिभिरुज्ज्वल केकिशिखण्डकशेखरमञ्जुल । गुणवर्गातुलगोपवधूकुल चित्तशिलीमुखपुष्पितवञ्जुल ॥ कलमुरलीक्वणपूरविचक्षण पशुपालाधिपहृदयानन्दन । गिरिशसनातनसनकसनन्दन नारदकमलासनकृतवन्दन ॥ २१॥

२२

गौडी यामुनजलकणिकाभिरुपेते । सङ्गतमुज्ज्वलकुञ्जनिकेते ॥ त्वयि विनिहितवरसौहृदभारम् । विहितापरतरुणीपरिहारम् ॥ भज सखि वल्लवराजकुमारम् । कामिततावकसङ्गविहारम् ॥ ध्रुव ॥ नवगुञ्जाफलमञ्जुलहारम् । माल्यविहारिमधुपपरिवारम् ॥ निर्मलनर्मविभावनशीलम् । वल्लवमत्र सनातनलीलम् ॥

२३

मल्लारः तरुणीलोचनतापविमोचन हाससुधाङ्कुरधारी । मन्दमरुच्चलपिञ्छकृतोज्ज्वल मौलिरुदारविहारी ॥ सुन्दरि पश्य मिलति वनमाली । दिवसे परिणतिमुपगच्छति सति नवनवविभ्रमशाली ॥ ध्रुव ॥ धेनुखुरोद्धुतरेणुपरिप्लुत फुल्लसरोरुहदामा । अचिरविकस्वरलसदिन्दीवर मण्डलसुन्दरधामा ॥ कलमुरलीरुतिकृततावकरति- रत्र दृगन्ततरङ्गी । चारुसनातनतनुरनुरञ्जन कारिसुहृद्गणसङ्गी ॥ २३॥

२४

धनाश्रीः यद्यपि समाधिषु विधिरपि पश्यति न तव नखाग्रमरीचिम् । इदमिच्छामि निशम्य तवाच्युत तदपि कृपाद्भुतवीचिम् ॥ देव भवन्तं वन्दे । मन्मानसमधुकरमर्पय निज पदपङ्कजमकरन्दे ॥ ध्रुव ॥ भक्तिरुदञ्चति यद्यपि माधव न त्वयि मम तिलमात्री । परमेश्वरता तदपि तवाधिक दुर्घटघटनविधात्री ॥ अयमविलोलतयाद्य सनातन कलिताद्भुतरसभारम् । निवसतु नित्यमिहामृतनिन्दिनि विन्दन्मधुरिमसारम् ॥ २४॥ अथ नायिकाभेदाः अथाभिसारिका वाससज्जाप्युत्कण्ठिता तथा । विप्रलब्धा खण्डिता च कलहान्तरिता परा ॥ प्रोषितप्रेयसी प्रोक्ता तथा स्वाधीनभर्तृका । इत्यष्टौ नायिकाभेदा रसतन्त्रे प्रकीर्तिताः ॥ तत्राभिसारिका या पर्युत्सुकचित्तातिमदेन मदनेन च । आत्मनाभिसरेत् कान्तं सा भवेदभिसारिका ॥

२५

धनाश्रीः त्वं कुचवल्गितमौक्तिकमाला । स्मितसान्द्रीकृतशशिकरजाला ॥ हरिमभिसर सुन्दरि सितवेशा । राकारजनिरजनि गुरुरेषा ॥ ध्रुव ॥ परिहितमाहिषदधिरुचिसिचया । वपुरर्पितघनचन्दननिचया ॥ कर्णकरम्बितकैरवहासा । कलितसनातनसङ्गविलासा ॥ २५॥ अथ वासकसज्जा भवेद् वासकसज्जासौ सज्जिताङ्गरतालया । निश्चित्यागमनं भर्तुर्द्वारेक्षणपरायणा ॥

२६

कल्याणः कुसुमावलिभिरुपस्कुरु तल्पम् । माल्यं चामलमणिसरकल्पम् ॥ प्रियसखि केलिपरिच्छदपुञ्जम् । उपकल्पय सत्वरमधिकुञ्जम् ॥ ध्रुव ॥ मणिसम्पुटमुपनय ताम्बूलम् । शयनाञ्चलमपि पीतदुकूलम् ॥ विद्धि समागतमप्रतिबन्धम् । माधवमाशु सनातनसन्धम् ॥ २५॥ अथोत्कण्ठिता सा स्यादुत्कण्ठिता यस्या वासं नैति द्रुतं प्रियः । तस्यानगमने हेतुं चिन्तयन्त्या शुचा भृशम् ॥

२७

आसावरी किमु चन्द्रावलिरनयगभीरा । न्यरुणदमुं रतिवीरमधीरा ॥ अतिचिरमजनि रजनिरतिकाली । सङ्गमविन्दत न हि वनमाली ॥ ध्रुव ॥ किमिह जने धृतपङ्कविपाके । विस्मृतिरस्य बभूव वराके ॥ किमुत सनातनतनुरलघिष्ठम् । रणमारभत सुरारिभिरिष्टम् ॥ २७॥ अथ विप्रलब्धा यस्या दूतीं स्वयं प्रेष्य समये नागतः प्रियः । शोचन्ती तं विना दुःस्था विप्रलब्धा तु सा स्मृता ॥

२८

गौडी कोमलकुसुमावलीकृतचयनम् । अपसारय रतिलीलाशयनम् ॥ श्रीहरिणाद्य न लेभे शमये । हन्त जनं सखि शरणं कमये ॥ ध्रुव ॥ निधृतमनोहरगन्धविलासम् । क्षिप यामुनतटभुवि पटवासम् ॥ लब्धमवेहि निशान्तिमयामम् । मुञ्च सनातनसङ्गतिकामम् ॥ २८॥ अथ खण्डिता अन्यया सह कान्तस्य दृष्टे सम्भोगलक्षणे । ईर्ष्याकषायितात्मासौ खण्डिता खलु कथ्यते ॥

२९

रामकेलिः हृदयान्तरमधिशायितम् । रमय जनं निजदयितम् ॥ किं फलमपराधिकया । संप्रति तव राधिकया ॥ माधव परिहर पटिमतरङ्गम् । वेत्ति न का तव रङ्गम् ॥ ध्रुव ॥ आघूर्णति तव नयनम् । याहि घटीं भज शयनम् ॥ अनुलेपं रचयालम् । नश्यतु नखपदजालम् ॥ त्वामिह विलसति बाला । मुखरसखीनां माला ॥ देव सनातन वन्दे । न कुरु विलम्बमालिन्दे ॥ २९॥

३०

यां सेवितवान् असि जागरी । त्वामजयत् सा निशि नागरी ॥ कपटमिदं तव विन्दति हरे । नावसरं पुनरालिनिकरे ॥ ध्रुव ॥ मा कुरु शपथं गोकुलपते । वेत्ति चिरं का चरितं न ते ॥ मुक्तसनातनसौहृदभरे । न पुनरहं त्वयि रसमाहरे ॥ ३०॥ अथ कलहान्तरिता निरस्तो मन्युना कान्तो नमन्नपि यया पुरः । सानुतापयुता दीना कलहान्तरिता भवेत् ॥

३१

ललितः नाकर्णयमतिसुहृदुपदेशम् । माधवचाटुपटलमपि लेशम् ॥ सीदति सखि मम हृदयमधीरम् । यदभजमिह न हि गोकुलवीरम् ॥ ध्रुव ॥ नालोकयमर्पितमुरुहारम् । प्रणमन्तं च दयितमनुवारम् ॥ हन्त सनातनगुणमभियान्तम् । किमधारयमहमुरसि न कान्तम् ॥ ३१॥ अथ विरहिणी प्रोषितप्रेयसी कुतश्चित् कारणाद् यस्या विदूरस्थो भवेत् पतिः । तदनागमदुःखार्ता सा स्यात् प्रोषितभर्तृका ॥

३२

गौडी कुर्वति किल कोकिलकुले उज्ज्वलकलनादम् । जैमिनिरिति जैमिन्रिति जल्पति सविषादम् ॥ माधव घोरे वियोगतमसि निपपात राधा । विधुरमलिनमूर्तिरधिकमधिरूढबाधा ॥ ध्रुव ॥ नीलनलिनमाल्यमहह वीक्ष्य पुलकवीता । गरुड गरुड गरुडेत्यभिरौति परमभीता ॥ लम्भितमृगनाभिमगुरुकर्दममनु दीना । ध्यायति शितिकण्ठमपि सनातनमनुलीना ॥ ३२॥ अथ स्वाधीनभर्तृका यस्याः प्रेमगुणाकृष्टः प्रियः पार्श्वं न मुञ्चति । विचित्रसम्भ्रमासक्ता सा स्यात् स्वाधीनभर्तृका ॥

३३

मल्लारः पत्रावलिमिह मम हृदि गौरे । मृगमदबिन्दुभिरर्पय शौरे ॥ श्यामल सुन्दर विविधविशेषम् । विरचय वपुषि ममोज्ज्वलवेशम् ॥ ध्रुव ॥ पिञ्छमुकुट मम पिञ्छनिकाशम् । वरमवतंसय कुन्तलपाशम् ॥ अत्र सनातन शिल्पलवङ्गम् । श्रुतियुगले मम लम्भय सङ्गम् ॥ ३३॥

३४

वसन्तरागः किमयं रचयति नयनतरङ्गम् । कैरविनी न हि भजति पतङ्गम् ॥ वारय माधवमुद्यदनङ्गम् । स्पृशति यथायं न सखि मदङ्गम् ॥ ध्रुव ॥ कम्पिकरान् मम पतति लवङ्गम् । त्वमपि तथापि न मुञ्चसि रङ्गम् ॥ कमपि सनातनधर्ममभङ्गम् । न परिहरिष्ये हृदि कृतसङ्गम् ॥ ३४॥

३५

भैरवरागः अपघनघटितघुसृणघनसार । पिञ्छखचितकुञ्चितकचभार ॥ जय जय वल्लवराजकुमार । राधावक्षसि हरिमणिहार ॥ ध्रुव ॥ राधाधृतिहरमुरलीतार । नयनाञ्चलकृतमदनविकार ॥ रसरञ्जितराधापरिवार । कलितसनातनचित्तविहार ॥ ३५॥

३६

कर्णाटरागः, एकताली तालः सुन्दरि साध्वी त्वमिह किशोरी । तत् कथमसि वद गोष्ठपुरन्दरनन्दन हृन्मणिचौरी ॥ न हि सङ्गोपय परधनमधुना त्वं विदिता कुलपाली । ललितासखि कुरु करुणां सीदति कन्दरभुवि वनमाली ॥ अयि रमणीमणि रमणीयं मणिमर्पय पुनरावलम्बम् । बह्वतु निराकुलमतिकृपया तव हरिपरिजननिकुरम्बम् ॥ दूतीयुगमिदमवनमति स्वयमवनिलुठितकचजुटम् । तन्वि सनातनसौहृदमनुसर विस्तारय न हि कूटम् ॥ ३६॥

३७

मल्लाररागः, एकताली तालः राधे कलय हृदयमनुकूलम् । दलति दृगञ्चलशरहतहृत् तव गोकुलजीवितमूलम् ॥ ध्रुव ॥ शीलितपञ्चमगीतिरदक्षिणपाणिसरोरुहहंसी । तनुते साम्प्रतमस्य मुनिव्रतमरतिभरादिव वंशी ॥ भ्रमदिन्दिन्दिरवृन्दविकर्षणपरिमलपटलविशाला । पतिता कण्ठतटादभिशुष्यति तस्य वने वनमाला ॥ अदये दधती तनुरपि तनुतां तस्य समुज्झितलीला । शीर्यति कन्दरधाम्नि सनातनहृदयानन्दनशीला ॥ ३७॥

३८

वसन्तरागः मधुरिपुरद्य वसन्ते । खेलति गोकुलयुवतिभिरुज्ज्वलपुष्पसुगन्धदिगन्ते ॥ ध्रुव ॥ प्रेमकरम्बितराधाचुम्बितमुखविधुरुत्सवशाली । धृतचन्द्रावलिचारुकराङ्गुलिरिह नवचम्पकमाली ॥ नवशशिरेखालिखितावशाखातनुरथ ललितासङ्गी । श्यामलयाश्रितबाहुरुदञ्चितपद्माविभ्रमरङ्गी ॥ भद्रालम्बितशैव्योदीरितरक्तरजोभरधारी । पश्य सनातनमूर्तिरयं घनवृन्दावनरुचिकारी ॥ ३८॥ (३९] @१ वसन्तरागः ऋतुराजार्पिततोषरङ्गम् । राधे भज वृन्दावनंरङ्गम् ॥ ध्रुव ॥ मलयानिलगुरुशिक्षितलास्या । नटति लताततिरुज्ज्वलहास्या ॥ पिकततिरिह वादयति मृदङ्गम् । पश्यति तरुकुलमङ्कुरदङ्गम् ॥ गायति भृङ्गघटाद्भुतशीला । मम वंशीव सनातनलीला ॥ ३९॥

४०

वसन्तरागः विहरति सह राधिकया रङ्गी । मधुमधुरे वृन्दावनरोधसि हरिरिह हर्षतरङ्गी ॥ ध्रुव ॥ विकिरति यन्त्रेरितमघवैरिणि राधा कुङ्कुमपङ्कम् । दयितामयमपि सिञ्चति मृगमदरसराशिभिरविशङ्कम् ॥ क्षिपति मिथो युवमिथुनमिदं नवमरुणतरं पटवासम् । जितमिति जितमिति मुहुरपि जल्पति कल्पयदतनुविलासम् ॥ सुबलो रणयति घनकरताली जितवान् इति वनमाली । ललिता वदति सनातनवल्लभमजयत् पश्य ममाली ॥ ४०॥

४१

धनाश्रीः राधा सखि जलकेलिषु निपुणा । खेलति निजकुण्डे मधुरिपुणा ॥ ध्रुव ॥ कुचपटलुण्ठननिर्मितकलिना । आयुधपदवीयोजितनलिना ॥ दृढपरिरम्भणचुम्बनहठिना । हिमजलसेचनकर्मणि कठिना ॥ सुखभरशिथिलसनातनमहसा । दयितपराजयलक्षणसहसा ॥

४२

धनाश्रीः राधे निजकुण्डपयसि तुङ्गीकुरु रङ्गम् । किं च सिञ्च पिञ्छमुकुटमङ्गीकृतभङ्गम् ॥ ध्रुव ॥ अस्य पश्य फुल्लकुसुमरचितोज्ज्वलचूडा । भीतिभिरतिनीलनिविडकुन्तलमनु गूढा ॥ धातुरचितचित्रवीथिरम्भसि परिलीना । मालाप्यतिशिथिलवृत्तिरजनि भृङ्गहीना ॥ श्रीसनातनसुमणिरत्नमंशुभिरपि चण्डम् । भेजे प्रतिबिम्बभावदम्भी तव गण्डम् ॥ ४२॥ इति श्रीरूपगोस्वामिविरचितस्तवमालायां गीतावली समाप्ता ।