Kaliyakritam 1 Shri Krishna Stotram

कालियकृतं १ श्रीकृष्णस्तोत्रम्

व्यास उवाच । इत्युक्ते ताभिराश्वास्य क्लान्तदेहोऽपि पन्नगः । प्रसीद देवदेवेति प्राह वाक्यं शनैः शनैः ॥ ४३॥ कालीय उवाच । तवाष्टगुणमैश्वर्यं नाथ स्वाभविकं परम् । निरस्तातिशयं यस्य तस्य स्तोष्यामि किन्वहम् ॥ ४४॥ त्वं परस्त्वं परस्याऽऽद्यः परं त्वं तत्परात्मकम् । परस्मात्परमो यस्त्वं तस्य स्तोष्यामि किं न्वहम् ॥ ४५॥ यथाऽहं भवता सृष्टो जात्या रूपेण चेश्वरः । स्वभावेन च संयुक्तस्तथेदं चेष्टितं मया ॥ ४६॥ यद्यन्यथा प्रवर्तेय देवदेव ततो मयि । न्याय्यो दण्डनिपातस्ते तवैव वचनं यथा ॥ ४७॥ तथाऽपि यं जगत्स्वामी दण्डं पातितवान्मयि । स सोढोऽयं वरो दण्डस्त्वत्तो नान्योऽस्तु मे वरः ॥ ४८॥ हतवीर्यो हतविषो दमितोऽहं त्वयाऽच्युत । जीवितं दीयतामेकमाज्ञापय करोमि किम् ॥ ४९॥ इति ब्रह्मपुराणे पञ्चाशीत्यधिकशततमाध्यायान्तर्गतं कालियकृतं श्रीकृष्णस्तोत्रं समाप्तम् । ब्रह्मपुराण । अध्याय १८५/४३-४९॥ brahmapurANa . adhyAya 185/43-49.. Proofread by PSA Easwaran