Krishnastutih

कृष्णस्तुतिः

यदि दिशसि नयनपटुतां तर्हि भवच्चरणकमलसेवायै । आयास्यामि दयाळो कृष्ण न चेत् पूजयामि कथमन्धः ॥ १॥ सम्भावितस्य पुंसो मरणादतिरिच्यते किला कीर्तिः । इति गीतासु हि गीतं भवता भवतापतिमिर रवे ॥ २॥ नानापराधशतकं हीने यद्यस्ति कृष्ण मयि मत्ते । दीनानामुद्धार्त्रा क्षन्तव्यं तत् क्षमावता भवता ॥ ३॥ कुन्तलसन्ततिलसितं चूडात्रयशोभिमौलिभागमहम् । शतपत्रपत्रनेत्रं शशिवदनं प्रतिदिनं दिदृक्षामि ॥ ४॥ कुण्डलमण्डितगण्डं कम्बुग्रीवं मनोरमोरस्कम् । दण्डं दाम च दधतं पाण्डवसखमर्च्यमर्चयामि कदा ॥ ५॥ रम्यतमोदरजघनं कम्रोरुं वृत्तजानुयुगजङ्घम् । रक्ताब्जसदृशपादं हस्ताभ्यां त्वार्चयामि सदय कदा ॥ ६॥ दोषातिदूर शुभगुणराशिं दासीकृताखिलानिमिषम् । भूषणभूषितगात्रं नेत्राभ्यां चित्रचरित वीक्षे त्वाम् ॥ ७॥ मध्वप्रतिष्ठितं त्वां विध्वस्ताशेषकुजनकुलम् । मूर्ध्ना प्रणम्य याचे तद्विरचय यद्धितं ममाद्य हरे ॥ ८॥ स्तुतिमितिपुण्यकथन ते प्रथितकृते वादिराजयतिरकृत । सततं पठतां हि सतामतिविशदां देहि कृष्ण विततमतिम् ॥ ९॥ इति श्रीमद्वादिराजपूज्यचरणविरचितं कृष्णस्तुतिः सम्पूर्णम् । भारतीरमणमुख्यप्राणान्तर्गत श्रीकृष्णार्पणमस्तु । Proofread by Meenakshi Premanand