Naradakritam 1 Shri Krishna Stotram

 नारदकृतं १ श्रीकृष्णस्तोत्रम् 

नारद उवाच ।
जय श्रीकृष्ण भगवन्नारायण जगत्प्रभो ।
वासुदेवाऽखिलावास सदैकान्तिकवल्लभ ॥ २७॥

अप्याश्चर्यार्चनीयाङ्घ्रे राधिकाकमलादिभिः ।
त्वमेवात्यन्तिकं श्रेयोऽभीप्सतां परमा गतिः ॥ २८॥

नित्यानामात्मनां नित्य आत्मा चेतनचेतनः ।
क्षराक्षरेभ्यश्च परस्त्वं ब्रह्म परमं हरे ॥ २९॥

यथा विशुद्धिः सिद्धिश्च भक्त्या परमया तव ।
तथा न स्यान्नृणामन्यैः साधनैस्तप आदिभिः ॥ ९.१७.३०॥

त्वदङ्घ्रिदिव्यज्योत्स्नैका मुमुक्षूणां हृदि स्थितम् ।
महत्सन्तमसंहर्तुं सद्यः शक्तास्ति सत्पते ॥ ३१॥

सर्वैर्वेदैस्त्वमेवेज्य उपास्यो ज्ञेय एव च ।
निरूपितोऽसि भगवन्सर्वकारणकारणम् ॥ ३२॥

एकैकस्मिन् रोमकूपे यत्तवास्ति सितं महः ।
शान्तमानन्दरूपं च तत्कोटीन्दुप्रभाधिकम् ॥ ३३॥

अस्मिंस्त्वमक्षरे धाम्नि निर्गुणेऽमृतसंज्ञके ।
महःपुञ्जे सदैवास्से निर्गुणः पुरुषोत्तमः ॥ ३४॥

ब्रह्माण्डभयदात्कालान्मायायाश्च महाभयात् ।
मुक्ता भक्ता भवन्त्येव त्वदीयोपासनाबलात् ॥ ३५॥

तं त्वामहमुपेतोऽस्मि शरणं जगदीश्वरम् ।
सर्वात्मानं विभुं ब्रह्म महापुरुषमच्युतम् ॥ ३६॥

यथा त्वच्चरणाम्भोजे भक्तिर्मे निश्चला सदा ।
भवेत्तथैव देवेश कर्त्तुमर्हस्यनुग्रहम् ॥ ३७॥

इति श्रीस्कन्दपुराणे वैष्णवखण्डे वासुदेवमासमाहात्म्ये सप्तदशाध्यायान्तर्गतं
         नारदकृतं श्रीकृष्णस्तोत्रं समाप्तम् ।

स्कन्दपुराण । वैष्णवखण्ड । वासुदेवखण्ड । अध्याय १७/२७-३७॥


skandapurANa . vaiShNavakhaNDa . vAsudevakhaNDa . adhyAya 17/27-37..

Proofread by PSA Easwaran