Shankarakrita Narasimha Stuti

शङ्करकृता नरसिंहस्तुतिः

शङ्कर उवाच । नमस्तेऽस्तु जगन्नाथ नरसिंहवपुर्धर । दैत्यनाथासृजापूर्णनखशुक्तिविराजित ॥ ५५॥ ततः सकलसंलग्न हेमपिङ्गलविग्रह । नतोऽस्मि पद्मनाभ त्वां सुरशक्रजगद्गुरो ॥ ५६॥ कल्पान्ताम्भोदनिर्घोष सूर्यकोटिसमप्रभ । सहस्रयमसङ्क्रोध सहस्रेन्द्रपराक्रम ॥ ५७॥ सहस्रधनदस्फीत सहस्रवरुणात्मक । सहस्रकालरचित सहस्रनियतेन्द्रिय ॥ ५८॥ सहस्रभूर्महाधैर्य सहस्रानन्तमूर्तिमन् । सहस्रचन्द्रप्रतिम सहस्रग्रहविक्रम ॥ ५९॥ सहस्ररुद्रतेजस्क सहस्रब्रह्मसंस्तुत । सहस्रबाहुवेगोग्र सहस्रास्यनिरीक्षण । सहस्रयन्त्रमथन सहस्रवधमोचन ॥ ६०॥ अन्धकस्य विनाशाय याः सृष्टा मातरो मया । अनादृत्य तु मद्वाक्यं भक्षयन्त्युद्यताः प्रजाः ॥ ६१॥ कृत्वा ताश्च न शक्तोऽहं संहर्तुमपराजित । स्वयं कृत्वा कथं तासां विनाशमभिकारये ॥ ६२॥ इति मत्स्यपुराणे एकोनास्यधिकशततमाध्यायान्तर्गता शङ्करकृता नरसिंहस्तुतिः समाप्ता । मत्स्यपुराण । अध्याय १७९/५५-६२॥ matsyapurANa . adhyAya 179/55-62.. Proofread by PSA Easwaran