Virabhadrakritam Nrisimha Stotram

वीरभद्रकृतं नृसिंहस्तोत्रम्

वीरभद्र उवाच । जगत्सुखाय भगवन्नवतीर्णोऽसि माधव । स्थित्यर्थं त्वं प्रयुक्तोऽसि परेशः परमेष्ठिना ॥ १७॥ जन्तुचक्रं भगवता प्रच्छिन्नं मत्स्यरूपिणा । पुच्छेनैव समाबध्य भ्रमन्नेकार्णवे पुरा ॥ १८॥ बिभर्षि कर्मरूपेण वाराहेणोद्धृता मही । अनेन हरिरूपेण हिरण्यकशिपुर्हतः ॥ १९॥ वामनेन बलिर्बद्धस्त्वया विक्रमता पुनः । त्वमेव सर्वभूतानां प्रभवः प्रभुरव्ययः ॥ २०॥ यदा यदा हि लोकस्य दुःखं किञ्चित्प्रजायते । तदा तदावतीर्णस्त्वं करिष्यसि निरामयम् ॥ २१॥ नाधिकस्त्वत्समोऽप्यस्ति हरे शिवपरायणः । त्वया वेदाश्च धर्माश्च शुभमार्गे प्रतिष्ठिताः ॥ २२॥ यदर्थमवतारोऽयं निहतस्स हि दानवः । हिरण्यकशिपुश्चैव प्रह्लादोऽपि सुरक्षितः ॥ २३॥ अतीव घोरं भगवन्नरसिंहवपुस्तव । उपसंहर विश्वात्मंस्त्वमेव मम सन्निधौ ॥ २४॥ इति शिवपुराणे शतरुद्रसंहितायां एकादशाध्यायान्तर्गतं वीरभद्रकृतं नृसिंहस्तोत्रं समाप्तम् । शिवपुराण । शतरुद्रसंहिता । अध्याय ११/१७-२४॥ shivapurANa . shatarudrasaMhitA . adhyAya 11/17-24.. Proofread by PSA Easwaran