shrIviShNustutiH (muchukundakRRitA)

 श्रीविष्णुस्तुतिः (मुचुकुन्दकृता) 

विमोहितोऽयं जन ईश मायया
     त्वदीयया त्वां च भजत्यनर्थदृक् ।
सुखाय दुःखप्रभवेषु सज्जते
     गृहेषु योषित्पुरुषश्च वञ्चितः ॥ १॥

लब्ध्वा जनो दुर्लभमत्र मानुषं
     कथञ्चिदव्यङ्गमयत्नतोऽनघ ।
पादारविन्दं न भजत्यसन्मति-
     र्गृहान्धकूपे पतितो यथा पशुः ॥ २॥

ममैष कालोऽजित निष्फलो गतो
     राज्यश्रियोन्नद्धमदस्य भूपते ।
मर्त्यात्मबुद्धेः सुतदारकोशभू-
     ष्वासज्जमानस्य दुरन्तचिन्तया ॥ ३॥

कलेवरेऽस्मिन् घटकुड्यसन्निभे
     निरूढमानो नरदेव इत्यहम् ।
वृतो रथेभाश्वपदात्यनीकपैर्गां
     पर्यटंस्त्वागणयन् सुदुर्मदः ॥ ४॥

प्रमत्तमुच्चैरिति कृत्यचिन्तया
     प्रभुद्धलोभं विषयेषु लालसम् ।
त्वमप्रमत्तः सहसाऽभिपद्यसे
     क्षुल्लेलिहानोऽहिरिवाखुमन्तकः ॥ ५॥

पुरा रथैर्हेमपरिष्कृतैश्चरन्
     मतङ्गजैर्वा नरदेवसंज्ञितः ।
स एव कालेन दुरत्ययेन ते
     कलेवरो विट्कृमिभस्मसंज्ञितः ॥ ६॥

निर्जित्य दिक्चक्रमभूतविग्रहो
     वरासनस्थः समराजवन्दितः ।
गृहेषु मैथुन्यसुखेषु योषितां
     क्रीडामृग पूरुष ईश नीयते ॥ ७॥

करोति कर्माणि तपःसु निष्ठितो
     निवृत्तभोगस्तदपेक्षया ददत् ।
पुनश्च भूयेयमहं स्वराडिति
     प्रबुद्धतर्षो न सुखाय कल्पते ॥ ८॥

भवापवर्गो भ्रमतो यदा भवे-
     ज्जनस्य तर्ह्यच्युत सत्समागमः ।
सत्सङ्गमो यर्हि तदैव सद्गतौ
     परावरेशे त्वयि जायते मतिः ॥ ९॥

मन्ये ममानुग्रह ईश ते कृतो
     राज्यानुबन्धापगमो यदृच्छया ।
यः प्रार्थ्यते साधुभिरेकचर्यया
     वनं विविक्षद्भिरखण्डभूमिपैः ॥ १०॥

न कामयेऽन्यं तव पादसेवनाद्-
     अकिञ्चनप्रार्थ्यतमाद्वरं विभो ।
आराध्य कस्त्वां ह्यपवर्गदं हरे
     वृणीत आर्यो वरमात्मबन्धनम् ॥ ११॥

तस्माद्विसृज्याशिष ईश सर्वतो
     रजस्तमःसत्त्वगुणानुबन्धनाः ।
निरञ्जनं निर्गुणमद्वयं परं
     त्वां ज्ञप्तिमात्रं पुरुषं व्रजाम्यहम् ॥ १२॥

चिरमिह वृजिनार्तस्तप्यमानोऽनुतापैः
अवितृषषडमित्रो लब्धशान्तिः कथञ्चित् ।
शरणद समुपेतस्त्वत्पदाब्जं परात्मन्
अभयममृतमशोकं पाहि माऽऽपन्नमीश ॥ १३॥

इति श्रीमद्भागवतान्तर्गता मुचुकुन्दकृता श्रीविष्णुस्तुतिः समाप्ता ।


Proofread by PSA Easwaran psaeaswaran at gmail.com