Shakyasimha Stotram

शाक्यसिंहस्तोत्रम् २

नमामि तं भिक्षुगणैरूपेतं तथागतैर्वृक्षतले निषण्णम् । अनन्तरोदीरितलक्ष्मभाजौ पादौ यदीयावुपजातयस्ताः ॥ १॥ शाक्येन्द्रवंशाललितावतंसमंशाधिकाभं कनकाधिकाभम् । नमामि बुद्धं ह्युपजातिसिद्धं सर्वार्थसिद्धाख्यकुमारवर्यम् ॥ २॥ नमामि नित्यं निरवद्यवृत्तं निरञ्जनं निर्मलदेहरूपम् । निःशेषसत्त्वोद्धरणैकचित्तं चन्द्राननं शुभ्रपदारविन्दम् ॥ ३॥ शौद्धोदनिं गौतमिपालनीयं मायासुतं मारजितं महान्तम् । महेश्वराद्यैर्महनीयमूर्तिममेयमाहात्म्यममेयधर्मम् ॥ ४॥ भवोदधेस्तीर्णमनन्तपुण्यं भवादिदेवैरभिवन्द्यपादम् । अनन्तभव्याकृतिभावनीयं तं नौमि भव्योज्ज्वलभूषिताङ्गम् ॥ ५॥ बभाण वंशस्थविरो नृपाधिपो जनान् प्रतीत्याह्वयतात्मजं मम । कृतारिभङ्गं जिनराजमीश्वरं गतं षडब्दं च वियोगभावयोः ॥ ६॥ भजस्व वंशस्थविरं मुनीश्वरं महावने वृक्षतले शुचिस्थले । जगद्धितं यज्जनन जरान्तकं जगज्जनन्या वरदक्षपार्श्वजम् ॥ ७॥ शाक्येन्द्रवंशोदधिचन्द्रमुद्गतं श्रीशाक्यसिंहं चतुराननैः स्तुवन् । प्राशिष्ट ब्रह्मा चतुराननं स्वकं चतुर्गुणं पुण्यमवाप्तमित्यहो ॥ ८॥ दैत्येन्द्रवंशाग्निरसौ जनार्दनो द्वाभ्यां विधायाञ्जलिमम्बुजासनम् । दोष्णाममंसच्चतुरश्चतुर्भुजाद् द्वैगुण्यमाप्तं सुकृतं मयेति ॥ ९॥ इति छन्दोऽमृतोद्धृतं श्रीशाक्यसिंहस्तोत्रं सम्पूर्णम् ॥