paramArthacharchA

परमार्थचर्चा

अर्केन्दुदीपाद्यवभासभिन्नं नाभात्यतिव्याप्ततया ततश्च । प्रकाशरूपं तदियत् प्रकाश्यप्रकाशताख्या व्यवहार एव ॥ १॥ ज्ञानद्विभिन्नो न हि कश्चिदर्थः तत्तत्कृतः संविदि नास्ति भेदः । स्वयंप्रकाशाच्छतमैकधाम्नि प्रातिस्विकी नापि विभेदिता स्यात् ॥ २॥ इत्थं स्वसंविद्घन एक एव शिवः स विश्वस्य परः प्रकाशः। तत्रापि भात्येव विचित्रशक्तौ ग्राह्मगृहीतृप्रविभागभेदः ॥ ३॥ भेदः स चायं न ततो विभिन्नः स्वच्छन्दसुस्वच्छतमैकधाम्नः। प्रासादहस्त्यश्वपयोदसिन्धुगिर्यादि यद्वन्मणिदर्पणादेः ॥ ४॥ आदर्शकुक्षो प्रतिबिम्बकारि सबिम्बकं स्याद्यदि मानसिद्धम् । स्वच्छन्दसंविन्मुकुरान्तराले भावेषु हेत्वन्तरमस्ति नान्यत् ॥ ५॥ संविद्घनस्तेन परस्त्वमेव त्वय्येव विश्वानि चकासति द्राक् । स्फुरन्ति च त्वन्महसः प्रभावात् त्वमेव चैषां परमेशकर्ता ॥ ६॥ इत्थं स्वसंवेदनमादिसिद्धमसाध्यमात्मानमनीशमीशम् । स्वशक्तिसम्पूर्णवदेशकालं नित्यं विभुं भैरवनाथमीडे ॥ ७॥ सद्वृत्तसप्तकमिदं गलितान्यचिन्ताः सम्यक् स्मरन्ति हृदये परमार्थकामाः । ते भैरवीयपरधाम मुहुर्विशन्ति जानन्ति च त्रिजगतीपरमार्थचर्चाम् ॥ ८॥ ॥ इति श्रीमदभिनवगुप्तविरचिता परमार्थचर्चा समाप्ता ॥ Encoded and proofread by Ruma Dewan