श्रुवः श्नुप्रत्ययो भवति, तत्संनियोगेन श्रुवः शृ इत्ययम् आदेशो भवति। शृणोति, शृणुतः, शृ̄ण्वन्ति।
श्रुवः शृ च। "शृ" इति लुप्तप्रथमाकम्। चकारेण "स्वादिभ्यः श्नु"रिति सूत्रस्थः श्नुः समुच्चीयते। तदाह--श्रुवः शृ इत्यादेशः स्यात् श्नुप्रत्ययश्चेति। शपोऽपवाद इति। अनेन शब्विषये कत्र्रर्थसार्वधातुक एवास्य प्रवृत्तिः सूचिता। श्नोर्हित्त्वादिति। "सार्वधातुकमपि"दित्यनेनेति भावः। शृणोतीति। तिपमाश्रित्य श्नोर्गुणः। तसादीनं ङित्त्वात् श्नोर्न गुणः। तदाह--शृणुत इति।