तुन्दादिभ्य इलच् च ५।२।११७

तुन्दादिभ्यः प्रातिपदिकेभ्य इलच् प्रत्ययो भवति मत्वर्थे। चकारादिनिठनौ मतुप् च। तुन्दिलः, तुन्दी, तुन्दिकः, तुन्दवान्। उदरिलः, उदरी, उदरिकः, उदरवान्। तुन्द। उदर। पिचण्ड। घट। यव। व्रीहि। स्वाङ्गाद् विवृद्धौ च। तुन्दादिः।

तुन्दादिभ्य इलच्च। , ५।२।११६

यथासम्भवं मतुबादिषु प्राप्तेष्विदमारभ्यते। "चकारादिनिठनौ मतुप्च" इति। एतेन प्रत्ययचतुष्टयं तुन्दादिभ्यस्त्विनिठनावपि। "स्वाङ्गाद्विवृद्धौ" इति। स्वाङ्गद्विवृद्धौ वत्र्तमानात्? प्रत्ययो भवति। वृद्धौ महान्तौ कर्णावस्य स्तः--कर्णिलः, कर्णिकः, कर्णी, कर्णवान्()॥

तुन्दादिभ्य इलच्च १८९८, ५।२।११६

तुन्दादिभ्य इलच्च। मतुप्चेति। समुच्चयार्थकाऽन्यतरस्याङ्ग्रहणानुवृत्तेरिति भावः। उदरादयश्चत्वारस्तुन्दादिगणपठिताः। ()आआङ्गाद्विवृद्धाविति। गणसूत्रमिदम्। वृद्धविषयात्वात्स्वाङ्गादिलच्, इनिठनौ मतुप्चेत्यर्थः। कर्णिल इति। वृद्धौ कर्णौ यस्येति विग्रहः।

तुन्दादिभ्य इलच्च १४५९, ५।२।११६

तुन्दादिभ्य इलच्च। अन्यतरस्यामित्यनुवर्तनादाह---मतुप्()चेति। अत्र "स्वाङ्गाद्विवृद्धौ"इति पठ()ते। विवृद्ध्युपाधिकात्स्वाङ्गवाचिन इलजादयः स्युः। विवृद्धौ कर्णावस्य ---कर्णिलः कर्णी कर्णिकः कर्णवान्।