वेः स्कभ्नातेर् नित्यम् ८।३।७७

वेः उत्तरस्य स्कभ्नातेः सकारस्य नित्यं मूर्धन्यादेशो भवति। विष्कभ्नाति। विष्कम्भिता। विष्कम्भितुम्। विष्कम्भितव्यम्।

वे स्कभ्नातेर्नित्यम्?। , ८।३।७७

"विष्कम्भिता" इति। "स्तन्मभुस्तुन्भुस्कन्भुस्कुन्भुस्कुञ्भ्यः श्नुश्च" (३।१।८२) इति सूत्रे पाठात्? सौत्रोऽयं धातुरषोपदेशः। तत्सकारस्याप्राप्त एव मूर्धन्यो विधौयते वेरुत्तरस्य। नित्यग्रहणं विकल्पनिवृत्त्यर्थम्()। श्तिपा निर्देशस्य पूर्ववदेव प्रयोजनम्()॥

वेः स्कभ्नातेर्नित्यम् ३३४, ८।३।७७

वेः स्कभ्नातेर्नित्यम्। "सिवादीनां वे"त्यतो वेति नानुवर्तते इति ध्वननार्थमिह नित्यग्रहणम्। विस्कभ्नोतीति। "स्कभ्नाते"रित्यत्र श्नाविशिष्टं रूपं न विवक्षितं किं तु धातुमात्रम्, अन्यथा विष्कम्भिता विष्कम्भितमित्यादावपि षत्वं न स्यात्। न चेष्टापत्तिः, माधवादिग्रन्थविरोधादिति भावः।