अक्षरब्रह्मस्तोत्रम्
(शिखरिणी वृत्तम्)
यद्रोमविवरे लीना अण्डानां कोट्यः पृथक् ।
तदक्षरं गुणातीतं गुणातीतं नमाम्यहम् ॥ १॥
महाध्यानाभ्यासं विदधतमजस्रं भगवतः
पवित्रे संप्राप्तं स्थितिमतिवरै-कान्तिकवृषे ।
सदानन्दं सारं परमहरिवार्ता-व्यसनिनं
गुणातीतानन्दं मुनिवरमहं नौमि सततम् ॥ २॥
परं मायोपाधेर्विशदहृदये स्वे प्रतिदिनं
निजात्मानं शान्तस्फुरदुरु-महोमण्डलवृतम् ।
प्रपश्यन्तं शुद्धाक्षर-मतितरानन्द-निलयं
गुणातीतानन्दं मुनिवरमहं नौमि सततम् ॥ ३॥
शुभाविर्भावानां स्वहृदि सहजानन्दमनिशं
निदानं पश्यन्तं प्रकृतिपुरुषादे-रधिपतिम् ।
हरिं तैलासार-प्रतिनिभमथाग्रे निज द्दृशोर्
गुणातीतानन्दं मुनिवरमहं नौमि सततम् ॥ ४॥
हरिर्यस्योदार-प्रणयरशना-बद्धचरणो
यतो नैति प्रेष्ठात् क्वचिदपि पृथग्भावमजितः ।
यथा शब्दादर्थो निजविमलचित्तादपि वियत्
गुणातीतानन्दं मुनिवरमहं नौमि सततम् ॥ ५॥
स्थितो मातुर्गर्भे हरिमविरतं योऽक्षरपरं
चिदानन्दाकारं ललितवसनालङ्कृतिधरम् ।
अपश्यत्पुण्याक्षं विधुमिव चकोरः शुचिरुचिं
गुणातीतानन्दं मुनिवरमहं नौमि सततम् ॥ ६॥
अनाकृष्टात्मा यो भुवनविषयै-रप्यतिवरै-
रलिप्तत्वेनास्थादिह मतिमुषस्तानधिगतः ।
यथा वायुश्चाभ्रं वडवदहने वाब्धिनिलयो
गुणातीतानन्दं मुनिवरमहं नौमि सततम् ॥ ७॥
जनौघेष्वेकान्तं वृषमखिल-दोषार्तिशमनं
सुभद्रं सच्छास्त्रप्रतिभणित-निर्वाणसरणीम् ।
ततानात्मप्रेष्ठं पुरुकरुणया मोहदलनं
गुणातीतानन्दं मुनिवरमहं नौमि सततम् ॥ ८॥
स्फुरत्स्फारज्ञानामृत-विपुलवृष्ट्याति-सुखदो
दुरापैर्युक्तो यः श्रुतिनिगदितैः सद्गुणगणैः ।
विधुं निन्ये लज्जां जनविविध-तापोपशमने
गुणातीतानन्दं मुनिवरमहं नौमि सततम् ॥ ९॥
जनाज्ञानध्वान्त-क्षपणकरणात् तीक्ष्णकिरणं
ह्रियं निन्ये स्वेक्षा-दुरितदलनो यो मृदुमनाः ।
महैश्वर्यैर्युक्तो हरिपर-तरानुग्रहतया
गुणातीतानन्दं मुनिवरमहं नौमि सततम् ॥ १०॥
प्रसङ्गं यस्यैत्याजगति ननु जाता जनगणा
बृहद्रूपा भूपा हरिपुरुतरध्यान-निरताः ।
विरक्ता राज्यादौ शुभगुणयुताश्चातिसुखिनो
गुणातीतानन्दं मुनिवरमहं नौमि सततम् ॥ ११॥
यदुक्तां सद्वार्तां भवभयहरां श्रोतुमनिशं
समायन् सद्व्राता बहुजनपदेभ्यो हरिजनाः ।
मराला भूयांसः समुदमिव सन्मानस-सरो
गुणातीतानन्दं मुनिवरमहं नौमि सततम् ॥ १२॥
यदावासे मार-प्रणयरस-लोभादिरिपवः
प्रवेष्टुं नो शेकुर्विजितविधिमुख्या बहुमदाः ।
मुनीन्द्रैस्तं मान्यं शुभसकल-तीर्थास्पदपदं
गुणातीतानन्दं मुनिवरमहं नौमि सततम् ॥ १३॥
महाश्रद्धोपेतं मुनिगुरुवरं स्वक्षरतनुं
हरेर्भक्त्यादौ द्राग्भवभयभिदं स्वेक्षणकृताम् ।
प्रशान्तं साधुत्वा-वधिमतुलकारुण्य-निलयं
गुणातीतानन्दं मुनिवरमहं नौमि सततम् ॥ १४॥
मुहुर्यस्मै प्रादात् पुरुमुदमितो यद्वरगुणैर्
हरिर्हारान् पौष्पान्निजतनुधृतानङ्गदमुखान् ।
स्वभुक्तं सद्भोज्यं वरवसनमुख्यं स्वविधृतं
गुणातीतानन्दं मुनिवरमहं नौमि सततम् ॥ १५॥
अनेकेभ्यः सद्भ्यो विमल-हरिविज्ञानददतं
भुवि ब्राह्मीं विद्यां हरिवचनरूपामुदयतम् ।
हरिध्यानासक्तं शुभगुणमनाद्यक्षरमहं
गुणातीतानन्दं सकलगुरुमीडे मुनिवरम् ॥ १६॥
इति श्री अचिन्त्यानन्दब्रह्मचारीविरचितं अक्षरब्रह्मस्तोत्रं सम्पूर्णम् ।