Shri Veda Vyasa Stotram 3

 श्रीवेदव्यासस्तोत्रम् ३ 
   (श्रीसुमध्वविजय - सप्तम सर्गः)
अगणेय गुणार्णवोमलः
     स हि नारायण एष केवलम् ।
विधिनानुसृतं पराशरात्
     सुषुवे सत्यवती किलाश्रयम् ॥ १॥

धवलेस्य मनः पयोनिधौ
     सदनुक्रोश गिरीन्द्रलोलिते ।
प्रकटीभवति स्म सुन्दरी
     दयिता दैत्यरिपोस्त्रयी मयी ॥ २॥

इत एव पुराण गौरगौ
     समहाभारत पारिजातके ।
सति जातवति व्यजायत
     प्रवरं सूत्रगणामृतं स्वयम् ॥ ३॥

निरवग्रहमुर्वनुग्रह
     विदधत्पाण्डु सुतादि सज्जने ॥

अवनाववनाय संविदां
     सुचिरायैष चचार चारुगी ॥ ४॥

अधुना कलिकालवृत्तये
     सवितेव क्षणदानुवृत्तये ।
जनदृग्विषयत्वमत्यज
     द्भगवानाश्रममावसन्निमम् ॥ ५॥

तदिदं वपुरस्य दृश्यते
     दलितेन्दीवर सुन्दरम्मति ।
परमाजिन योग पीठगं
     मम चेतो नयनाभिनन्दनम् ॥ ६॥

अगणेय गुणैः सुपूरितं
     परिपूर्णागणितात्म सद्गुणैः ।
इदमस्त समस्त दूषणं
     सचिदानन्दमयं हि केवलम् ॥ ७॥

कमला कमलासनानिलै
     र्विहगाहीन्द्र शिवेन्द्रपूर्वकैः ।
पदपद्मरजोस्य धारितं
     शिरसा हन्त वहाम्यहं मुहुः ॥ ८॥

प्रणमामि पदद्वयं विभो
     र्ध्वजवज्राङ्कुश पद्मचिह्नवत् ।
निजमानसराग पीडना-
     दरुणीभूतमिवारुणं स्वयम् ॥ ९॥

ननु केवलमेव वैष्णवं
     श्रीतवन्तः परमात्मरोचिषा ।
तमसोप्युभयस्य नाशका
     विजयन्ते नखरा नवं रविम् ॥ १०॥

सुकुमार तलाङ्गुलीमतोः
     पदयोरस्य निगूढ गुल्फयोः ।
उपमानमहो नलभ्यते
     कविवर्यैरितरेतरं विना ॥ ११॥

उचितां गुरुतां दधत् क्रमा
     च्छुचि तेजस्वि सुव्रत्तमुत्तमम् ।
भजतोत्र च भाजयत्यदो
     विभुजङ्घायुगलं सरूपताम् ॥ १२॥

अचलासनयोगपट्टिका
     वरकक्ष्या सकृदाप्तमिष्टदम् ।
परितोऽपि हरिं स्फुरन्त्यहो
     अनिशं धन्यतमेति मे मतिः ॥ १३॥

रुचिरेण वरैण चर्मणा
     रुचिराजय्युति चारुरोचिषा ।
परमोरु नितम्ब सङ्गिना
     परमाश्चर्यतया विराजते ॥ १४॥

तनुनिम्नसुनाभि शोभिते
     वलिभे वारिजनाभ आददे ।
प्रतनावति सुन्दरे मृदा
     वुदरेस्मिन् जगदण्डमण्डलम् ॥ १५॥

हृदये कृत सज्जनोदये
     सुविशाले विमले मनोहरे ।
उभयं वहति तयि मयं
     भगवान् ब्रह्मसुसूत्रमुत्तमम् ॥ १६॥

असमेनधिके सुसाधिते
     निजताते रविराशिदीधिति ।
प्रददौ त्रिजगज्जयध्वजं
     विधिरेतद्गलसङ्गिभूषणम् ॥ १७॥

अरिवारिजलक्षणोल्लस
     त्सुकुमारारुण पाणिपद्मयोः ।
पृथुपीवर वृत्त हस्तयो
     रुपमां नैव लभामहेनयोः ॥ १८॥

भजतां वरतर्कमुद्रया
     व्यति हस्ताग्रमबोधमीशितुः ।
अधिजानुसमर्पित परं
     कृतभूयो भयभङ्ग मङ्गलम् ॥ १९॥

सततं गलता स्वतः श्रुति-
     त्रितयेनैव निकाममङ्कितः ।
सुविडम्बित कम्बुरीक्ष्यते
     वररेखात्रयवान् गुरोर्गलः ॥ २०॥

सकलास्त कलङ्क कालिम
     स्पुरदिन्दु प्रकरोरु विभ्रमम् ।
अधरी कुरुते स्वशोभया
     वदनं देव शिखामणेरिदम् ॥ २१॥

अरुणाश्मदलान्तरोल्लस
     न्नव मुक्तावलिमस्य लज्जयेत् ।
हसतः सितदन्त सन्ततिः
     परमश्रीररुणोष्ठरोचिषः ॥ २२॥

द्विजवृन्दकृतं कुतूहला
     दनु योगान्धु सहस्तमुत्तमम् ।
इयमेकपदे सरस्वती
     श्रुतिभर्तुः परिपूरयत्यहो ॥ २३॥

जलजायतलोचनस्य मा
     मवलोकोयमुपेत्यलालयन् ।
कुरुते परिरभ्य पूरितं
     भुवनानन्द करस्मितान्वितः ॥ २४॥

उपकर्णममुष्य भासिता
     तुलसी मन्त्रयतीव लालिता ।
ममनाथ पदं न मत्सरा
     ज्जलजाद्यानि हरेयुरित्यलम् ॥ २५॥

विभवाबिभवोद्भवादिकं
     भुवनानां भुवन प्रभोर्भुवोः ।
अनयोरपि दभ्रविभ्रमात्
     सभवाम्भोज भवात्मनां भवेत् ॥ २६॥

त्रिजगत्तिलकालिकान्तरे
     तिलकोयं परभागमाप्तवान् ।
हरि नीलगिरीन्द्र मस्तक
     स्फुट शोणोपलपङ्क्ति सन्निभः ॥ २७॥

नवमम्बुधरं विडम्बय
     द्वर विद्युद्वलयं जगद्गुरोः ।
अवलोक्य कृतार्थतामगां
     सजटामण्डल मण्डनं वपुः ॥ २८॥

न रमापि पदाङ्गुलीलस
     न्नखधूराजदनन्त सद्गुणान् ।
गणयेद्गणयन्त्यनारतं
     परमान् कोस्य परो गुणान् वदेत् ॥ २९॥

सज्ञानायानन्दविज्ञानमूर्ती
     प्राप्तौ पृथ्वीमाश्रमे तत्र तावत् ।
जाज्वल्येते विष्णुवायूस्म देवौ
     वेदव्यासानन्दतीर्थाभिधानौ ॥ ३०॥

इति श्रीमन्नारायणपण्डिताचार्यविरचितं श्रीवेदव्यासस्तोत्रं सम्पूर्णम् ।


Encoded and proofread by Krishnananda Achar