श्रीहरिप्रार्थनास्तोत्रम्
(ललित छन्द)
अति-मनोहरं सर्व-सुन्दरं
तिलकलक्षणं चञ्चलेक्षणम् ।
विबुधवन्दितं स्वामिनाथ ते
वपुरिहासतु नो नित्यदर्शने ॥ १॥
मदन-मोहनं प्रेम-दोहनं
नयनगोचरं भक्तसञ्चरम् ।
भुवि सुदुर्लभं स्वामिनाथ ते
वपुरिहास्तु नो नित्यदर्शने ॥ २॥
निजजनैः सदा वाञ्च्छितं हृदा
परसुखावहं हृत्तमोपहम् ।
परम-मङ्गलं स्वामिनाथ ते
वपुरिहास्तु नो नित्यदर्शने ॥ ३॥
हृदय-रोचनं बद्ध-मोचनं
विगतशोचनं दीर्घलोचनम् ।
मृदु-सिताम्बरं स्वामिनाथ ते
वपुरिहास्तु नो नित्यदर्शने ॥ ४॥
मधुर-भाषणं पुष्प-भूषणं
विजितदूषणं शोकशोषणम् ।
प्रहसदाननं स्वामिनाथ ते
वपुरिहास्तु नो नित्यदर्शने ॥ ५॥
कुसुम-शेखरं कोमलान्तरं
सदय-दर्शनं दुःखकर्शनम् ।
विधिहरार्चितं स्वामिनाथ ते
वपुरिहास्तु नो नित्यदर्शने ॥ ६॥
परम-पावनं लोक-भावनं
कुटिल-कुन्तलं पुष्पकुण्डलम् ।
भवभयापहं स्वामिनाथ ते
वपुरिहास्तु नो नित्यदर्शने ॥ ७॥
सकलसिद्धिभिः सर्वऋद्धिभिः
श्रितपदं सदा योगिभिर्मुदा ।
तदिदमेव हि स्वामिनाथ ते
वपुरिहास्तु नो नित्यदर्शने ॥ ८॥
तव निवासतो दुर्गपत्तनं
जयति भूतले सर्वतोऽधिकम् ।
भवदुपाश्रयात् मुक्तिरत्र यद्
वसति सर्वदान्यत्रदुर्लभा ॥ ९॥
कुपथ-दुर्वनाद् घोरयौवनाद्
रसनवृश्चिकात् लोभलुब्धकात् ।
बहुतरापदो भूरि सम्पदो
मुहुरिह त्वया रक्षिता वयम् ॥ १०॥
प्रबल-संशयाद् दुष्टसंश्रयान्
मदबिलेशयात् कुत्सिताशयात् ।
स्मरसरीसृपान् मानकोणपान्
मुनिपते वयं रक्षिता स्त्वया ॥ ११॥
अशुभ-भावतः क्रोधदावतो
मृतिजनुर्भयात् पापदुर्नयात् ।
मधुमहाविषात् सर्वथामिषाद्
यतिपते वयं रक्षितास्त्वया ॥ १२॥
विषयवारिधे स्तारिता यथा
करुणया वयं भूरिशस्तथा ।
तवपदाम्बुजा-सक्तिविघ्नतः
सततमेव नः पातुमर्हसि ॥ १३॥
कवचन मानसं त्वत्पदाम्बुजाद्
व्रजतु मान्यतो नाथ नः सदा ।
इति वयं मुहुः प्रार्थयामहे
निजजनप्रियं त्वामधीश्वरम् ॥ १४॥
इति श्रीशतानन्दमुनिमुनिविरचितं श्रीहरिप्रार्थनास्तोत्रं सम्पूर्णम् ।