श्रीपरमाधवस्तुतिः
श्रीमान् वेङ्कटनाथार्यः कवितार्किककेसरी ।
वेदान्ताचार्यवर्यो मे सन्निधत्तां सदा हृदि ॥ १॥
श्रीमत्याश्रितसन्तानः श्रीशैलाग्रे कृतालयः ।
करोतु कमलाकान्तः कामितं नः फलं महत् ॥ २॥
रमारमण वाञ्छितं वितर दासदासाय मे
रसारमणिभालभूतिलकिताहिशैलालय ।
कुचेलमिव गोपिकावशगजानकीनाथ भो
विभीषणमिवाव मां विहितभक्तिपूर्तिं विभो ॥ ३॥
यदम्बुकणिकाश्रिताः प्रतिदशं मरुत्पोतका-
श्चलन्त इह चङ्क्रमाद्यलसचेतसः प्राणिनः ।
पुनन्ति पुरुषोत्तमाम्बुरुहिणी मनोहारिणी
पुनर्जनिभयं त्वियं हरतु मे सकृन्मज्जनात् ॥ ४॥
नमज्जनतमश्छटाकबलनैकबद्धादरं
नभोमणिमिवापरं नक्सरोजिनीसेवितम् ।
नमाम्यहममुं मुहुर्नभसि रोचमानं सदा
नगेन्द्रमुरगाधिपाभिधमुदूढनारायणम् ॥ ५॥
प्रपत्तिफलकारणं प्रणमदार्तिविद्रावणं
फणीन्द्रगिरिभूषणं भगवदङ्घ्रियुग्मार्पितम् ।
यदेतदहमिन्दिराकुचतटद्वयीलाञ्छनं
यदेव निखिलत्रयीशिखरलाल्यमद्याश्रये ॥ ६॥
विरिञ्चभवदेवराडिहितनित्यपूजोज्ज्वलं
वियत्सरिदुपाहृतैर्विमलतोयपद्मोत्पलैः ।
विधूतशकटासुरं विहितगौतमस्त्रीसुखं
विभोः पदयुगार्पणं विजयते फणीन्द्राचले ॥ ७॥
विधूतविनतापदं विबुधवृन्दवन्धं सदा
विनौमि विनतासुतं विहगराजमेनं विभुम् ।
य एत्य युधि रावणिप्रहितघोरनागास्त्रतो
ररक्ष सहवानरैर्झटिति सानुजं राघवम् ॥ ८॥
यथा हरिपदावनीयुगमवर्णयत्तत्वत-
स्त्रयीशिखरदेशिकः किल सहस्रधा यत्पुरा ।
तथैव बहुधा तनुं दधदिवात्र नानाकृते
र्विभाति जगदीशितुश्चरणरक्षणैकादरम् ॥ २॥
इदं सरसिजा (लया) कमनपादरक्षाद्वयी-
शतं हरतु मे तमश्शतसहस्रजन्मार्जितम् ।
यदाश्रयतया जगत्त्रितयविक्रमैकक्षमं
बभूव परमात्मनोऽप्यनुपमस्य पादाम्बुजम् ॥ १०॥
स्फुरत्कनकभित्तिकाघटितचित्ररत्नप्रभा-
परीतमिदमिन्दिरारमणमन्दिरं राजते ।
यदीयमिह दर्शनं भवति मुक्तिदं देहिनां
विना झटिति सत्क्रियां जननचक्रमासेदुषाम् ॥ ११॥
नमस्तस्मै यस्मिन् वसति परमात्मा स भगवान्
रमाभूनीलाभिः सह विहृतिलोलाभिरतुलः ।
विमानं रत्नाढ्यं जगति यदहीन्द्रक्षितिभृतः
शिरोरत्नं विष्वक् स्फुरति महदानन्दनिलयम् ॥ १२॥
इदं नमोऽस्मद्गुरवे च तस्मै
भूयस्तदाचार्यपरम्पराभ्यः ।
त्रय्यन्तगुर्वादियतीश्वरश्री-
शठारिसेनेशरमाधिपेभ्यः ॥ १३॥
वन्दे मन्दारमालाधरमिह महसां वृन्दमिन्दीवराभं
वन्द्यं वन्दारुकाणामनवधिकदयानन्दकन्दं मुकुन्दम् ।
नाना त्वाम्रायवेद्यं विलसति फणिराड्भूभृदग्रे रमाभू-
नीलालीलानुकूलं विमलतरमिदं विश्वरक्षाधुरीणम् ॥ १४॥
वाञ्छाधिकं प्रणमतां फलमत्र दातुं
वातन्धयाद्रिशिखरे वसतो मुरारेः ।
पादद्वयं परिसरानमतो ममेद-
मुत्तंसपल्लवरुचिं विदधातु मौलौ ॥ १५॥
उपनतहरचूडाचन्द्रलेखाभिमुक्ता-
मृतसुरुचिरबिन्दुश्रेणिकेवेयमाशु ।
विदलितनवमुक्ताजालगौरा मुरारे-
श्चरणनखररेखा शाश्वनी नः पुनातु ॥ १६॥
पादाभिवन्दनकृते परमात्मनो नु
श्रीनाथपादकटकाकृतिमभ्युपेत्य ।
संलक्ष्यते किमयमद्य स चित्रभानु-
र्नो चेत् कुतोऽस्य विभुविष्णुपदोपसेवा ॥ १७॥
जङ्घाद्वयी जगदधीशितुरस्य रम्या
जेतुः स्मरस्य जयकाहलिकायुगीव ।
आभाति चारुमणिनूपुरकान्तिचित्रा
यस्यां मनांसि यमिनां सततं रमन्ते ॥ १८॥
वृत्ता विचित्रवसुधारमणीनिजाङ्ग-
लावण्यदर्शनलसन्मणिदर्पणश्रीः ।
अद्यैव मे महदघौघतमिस्रमेषा
विश्वेशजानुयुगली शिथिलीकरोतु ॥ १९॥
सौन्दर्यसम्पदुदयाकुलपारिजातौ
संवीतपीतवसनौ सदृशाविमौ तौ ।
नीलारमावसुमतीनियतोपधाने
नेतुः श्रियः श्रयतु मे मतिरूरुकाण्डौ ॥ २०॥
आबद्धपीतवसना नवरत्नकाञ्ची-
संवेष्टिता कटितटी कमलाधिपस्य ।
पर्यन्तहाटकमहीच लसद्विचित्र-
रत्नद्युतिः स्फुरति सेयमिहाञ्जनाद्रेः ॥ २१॥
रम्या रमारमणनाभिरसौ गभीरा
राजीवजन्मजननी जगतां विधात्री ।
तद्देहकान्तियमुनासरितोऽद्भुतश्री-
रावर्तविभ्रममितो विदधाति नूनम् ॥ २२॥
वक्षःस्थलीविहरदम्बुधिकन्यकाया
हस्तोच्चलत्कमलरेणुकरम्बितेन ।
लिप्तं विभाति वपुरस्य सुचन्दनेन
बालातपारुणमिवाग्रतदं महाद्रेः ॥ २३॥
आनीलभासुरविशालभुजान्तराल-
व्योमस्फुरत्पृथुलमौक्तिकहारनद्याः ।
हेमाब्जपङ्क्तिरिव कौस्तुभकान्तिरेखा
श्रीवत्सदीधितिचलन्मधुपालिरस्य ॥ २४॥
शङ्खं शशाङ्कधवलाङ्गमसौ दधानो
वामे सदा करतले वरदानहेस्तः ।
संलक्ष्यते खलु लसन्निजकन्धरस्य
सायं परीक्षितुमिवास्य च कण्ठदघ्रम् ॥ २५॥
हस्ताम्बुजेन विधृतं विमलं रथाङ्ग-
मालोक्यते जलधिजाधिपतेरमुष्य ।
यद्दक्षिणेन नवनीरदनीलकान्ते-
रर्कस्य मण्डलमिवोदयशैलमूर्ध्ना ॥ २६॥
कस्तूरिकाकलितचारुकलङ्कभाजो
मन्दस्मितद्युतिभराकुलचन्द्रिकस्य ।
चन्द्रस्य चास्यमुखचन्द्रमसः कलाभिः
पूर्णस्य कः सततमत्र वदेत साम्यम् ॥ २७॥
आलोमनीलकुटिलालकजालनूत्न
जीमूतपङ्क्तिपरिवेष्टितमूलभागः ।
संलक्ष्यते मुररिपोर्मणिमौलिरेष
भास्वत्कराक्रमितमूर्तिरिवाद्रिराजः ॥ २८॥
तत्तादृक्धृतशार्ङ्गचापरुचिरो वक्षःस्थलक्ष्मीतटि-
त्कारुण्यामृतवृष्टिरद्भुतदरध्वानातिभीमारवः ।
मुक्ताहारबलाकसन्ततियुतो मूर्ध्न्यञ्जनक्ष्माभृतः
पुण्यश्रीर्वनमालया विजयते श्रोविष्णुकालाम्बुदः ॥ २९॥
हस्तोदञ्चितशङ्खचक्ररुचिभिः सर्वाः समुद्भासयन्
आशास्तादृगनर्घ्यरत्नरुचितैराकल्पितो भूषणैः ।
अग्रे काञ्चनमौलिकुण्डललसत्केयूरहारादिभि-
र्भाति श्रीगिरिनायकः सह मया पूर्णेन्दुबिम्बाननः ॥ ३०॥
तं वन्दे तपनीयचेलमनघं ताराधिपार्केक्षणं
ताराजालविशुद्भमौक्तिकलसन्मालाभिरामोरसम् ।
श्रुत्यन्तप्रतिपाद्यनैजचरितः श्रीमान् दयावारिधिः
श्रीशैलाग्रनिकेतनः श्रितपरित्रातेति यो विश्रुतः ॥ ३१॥
श्रीमन्मीनशरीर मामव महाकूर्माङ्ग कोलाकृते ।
पाहि श्रीनरसिंह वामनतनो विष्णो दयावारिधे ।
भास्वद्भार्गवराम राघव कृपामूर्ते हलिन् माधव
श्रीकृष्णाखिललोकनाथ सहसा कल्किन् मुरारे विभो ॥ ३२॥
त्राहि त्राहि दयानिधे झटिति मां दारिद्र्यनक्रानना-
दन्तस्तीव्रऋणाख्यदन्तनिकरैरापीडिताङ्गं सदा ।
पद्माकामुक पादयोनिपतितं पद्माक्ष ते त्वं जवा-
न्नो चेत् का गतिरत्र मे त्रिजगतां मध्ये त्वदन्या विभो ॥ ३३॥
नक्रग्रस्तपदः स नाथ करिगडाक्रुश्य मूलेति न
त्रातः किं भवता त्रिलोकपतिना तूर्णं समागच्छता ।
हा कृष्णेत्यवमानितामपि परैरने कुरूणां मुहुः
क्रोशन्तीं सहसा ररक्ष भुवि कः कृष्णां त्वदन्यस्तु ताम् ॥ ३४॥
ख्यातिः खल्विह पर्यपालय इति हि त्वं राममूर्तिः पुरा
श्रीमन् वालिनिरस्तमात्मसचिवैरन्यं वनान्तं गतम् ।
दीनं दीनशरण्य साधु सहसा सुग्रीवमाश्वास्य तं
राज्यस्थं कलयन्निहत्य तदरिं चात्मार्थसिद्धिच्छलात् ॥ ३५॥
एवम्प्राया महात्मन्निरवधिकदयासिन्धुना बन्धुना न
त्राता भीता जगत्यां कति कति विविधोपद्रवाद्देहभाजः ।
लोकस्यास्य त्वया श्रीरमण तदहमप्येक एवाद्य तेषां
क्षिप्रं संरक्ष पापादनितरशरणं मामिमं त्वत्कटाक्षैः ॥ ३६॥
विस्मृत्यास्मत्कृतानि प्रतिजननमसत्कृत्यजालान्यमेया-
न्यद्य त्वन्दीनबन्धो सकृदपि रचितामानतिं वा स्तुतिं वा ।
व्याजीकृत्य प्रसन्नो यदि मयि कृपया वर्तसे तत्तव स्या-
द्युक्तं खल्वन्यथा चेदनवधिकदयापारवश्यस्य नैव ॥ ३७॥
सद्यः प्रसीद जगदीश यथा भवेयं
दारिद्र्यदुःखऋणसङ्कटतो विमुक्तः ।
श्रीमन्नथ प्रणतरक्षक मां प्रपन्नं
संयोजयस्व समये भवदङ्घ्रि (का)भ्याम् ॥ ३८॥
रमाकान्त स्वान्तं रघुवर नितान्तं मदवशात्
परिभ्रान्तं पापोन्मुखमनिशमुन्मत्तचरितम् ।
निगृह्येतत् क्षिप्रं निरवधिदयाब्धे मम भव-
त्पदाम्भोजद्वन्द्वे कलय चिरलीलापरवशम् ॥ ३९॥
स्वधाम्नो वैकुण्ठादपि वरमिदं पन्नगगिरेः
शिरस्तुङ्गं श्रीमन्निति यदवतीर्णोऽसि रमया ।
सुयुक्तं तत्तस्मादपि गतवतो धन्विनगारं
हरे को वा लाभस्तव कथय गोदालयमिदम् ॥ ४०॥
ततः श्रीवैकुण्ठादपि सुभगमित्येतदधुना
मृषा शेषक्षोणीधरशिखरमभ्येत्य वससि ।
यदेतत् किन्तु श्रीरमण करुणासार भगवन्
मुदा गोदापाणिग्रहणकरणायैव नियतम् ॥ ४१॥
वन्दे तमिन्दिराकान्तं मन्देतरकृपारसम् ।
इन्दीवरदलश्याममिन्दुबिम्बसदृङ्मुखम् ॥ ४२॥
वेदं च शास्त्रमनवद्यमधीश लक्ष्म्याः
सत्यं कुरुष्व भव सत्यवचोऽग्रणीस्त्वम् ।
दत्त्वा क्षणेन मदभीप्सितमद्य शेष-
क्षोणीभृदीश विनतं कुरु मां कृतार्थम् ॥ ४३॥
ग्रामारामक्षितिधनपशुव्रातभूषासुभृत्य-
स्थानीयाद्यौरिह बहुविधैः साधनैश्चानपेक्षम् ।
भूयो नित्यं जयति महदाराधनं यस्य शेष-
क्षोणीभर्तुः शिरसि वसतः श्रीधरं तं प्रपद्ये ॥ ४४॥
तस्मादद्यैव लक्ष्मीपरिबृढ सहसा दुःसहां दुर्दशां मे
छित्त्वैमा वेङ्कटक्ष्माधरनिलय हरे पूर्वपापोपलब्धाम् ।
दत्त्वा मद्वाञ्छितार्थ सकलमपि बलादैहिकामुष्मिकाख्यं
भक्तिं पादाब्जयोस्ते भवदुरितगतिध्वंसिनीं रक्ष मां त्वम् ॥ ४५॥
इति तातयार्यकविना विनिर्मिता
मितबुद्धिनापि कृपया मुरद्विषः ।
पठतामभीष्टफलदा सतामियं
मुदमातनोतु परमाधवस्तुतिः ॥ ४६॥
इति श्रीपरमाधवस्तुतिः सम्पूर्णा ।
Proofread by Rajesh Thyagarajan