दुन्योरनुपसर्गे ३।१।१४२

दुनोतेर् नयतेश्च अनुपसर्गे णप्रत्ययो भव्ति। दुनोति इति दावः। नयति इति नायः। अनुपसर्गे इति किम्? प्रदवः। प्रणयः।

दुन्योरनुपसर्गे। , ३।१।१४२

"दुन्योः" इति सुब्ब्यत्ययेन पञ्चम्यर्थे षष्ठी। "अनुपसर्गे" इत्यपि पञ्चम्यर्थे सप्तमी। अत एवाह-- "दुनोतेर्नयतेश्चानुपसर्गात्" इति। "दावः" इति। "टु दु उपतापे" (धा।पा।१२५६)। "नायः" इति। "णीञ् प्रापणे" (धा।पा।९०१)। "प्रदवः, प्रणयः"इति। पचाद्यच्, "उपसर्गादसमासेऽपि" ८।४।१४ इति णत्वम्॥

दुन्योरनुपसर्गे ७२१, ३।१।१४२

दुन्योरनुपसर्गे। दुनोतेर्नयतेश्चेत्यर्थः। "दव"शब्दं साधयितुमाह-- नी साहचर्यादिति। नीञ्धातुः सानुबन्धकः, तत्साहचर्यात् "टु दु उपतापे" इति स्वादिगणस्थादेव णप्रत्यय इत्यर्थः। दवतेस्त्विति। "दु द्रु गतौ" इति भौवादिकान्निरनुबन्धकात्पचाद्यजित्यर्थः।

दुन्योरनुपसर्गे ६०१, ३।१।१४२

दुनोतेरिति। टुदु उपतापे इत्यस्मात्। दवतेरिति। दु गतावित्यस्मात्। दव इति। "दवदावौ वनारण्यवह्नी" इत्यमरः।