अङ्गस्यचामादेरचो वृद्धौ प्राप्तायामिदमुच्यते। ननु च "अवयवादृतौः"
७।३।११ इत्यदौ पञ्चमीनिर्देशादन्तरेणाप्युत्तरपदाधिकारं "तस्मादित्युत्तरस्य"
१।१।६६ इत्युत्तरपदस्यैव भविष्यति,
तत्? किमुत्तरपदाधिकारेण? इतयत आह--"यत्र"--इत्यादि। आदिशब्देन "ह्मद्भगसिन्ध्वन्ते पूर्वपदस्य"
७।३।१९, "अनुन्नतिकादीनाञ्च"
७।३।२०, "देवताद्वन्द्वे च"
७।३।२१--इत्येवमादयो गृह्रन्ते। एषु पञ्चमीनिर्देशाभावादसत्युत्तरपदाधिकारोऽङ्गसयाचामादेरच एव वृद्धिः स्यात्(), नोत्तरपदस्य।
तस्मात्? तदर्थमुत्तरपदाधिकारः क्रियते।
यद्येवम्(), इह "अवयवादृतोः"
७।३।११ इत्येतन्नोपन्यसनीयम्(),
अत्र पञ्चमीनिर्देशस्य विद्यमानत्वात्? इति चोद्यमाशङ्क्यान्यार्थं क्रियमाणस्य यत्रापि पञ्चमीनिर्देशोऽस्ति, तत्रापि प्रासङ्किकं कार्यंमाह--"पञ्चमीनिर्देशेष्वपि" इत्यादि। प्रयोजनान्तरमपर्याह--"वृद्धेश्च" इत्यादि। उत्तरपदाधिकारे या विहिता वृद्धिरित्येष व्यपदेशो वृद्धेर्यथा स्यादित्यवमक्छञ्चोत्तरपदाधिकारः क्रियते।
किं पुनः कारणमेवं वृद्धेरव्यपदेशः प्राथ्र्यते? इत्याह--"उत्तरपदवृद्धौ" इत्यादि। उत्तरपदाधिकारे विहिते वृद्धिमत्युत्तरपदे पूर्वपदस्यान्तोदात्तत्वं यथा स्यादित्येवमर्थम्()। "उत्तरपदवृद्धौ सर्वञ्च"
६।२।१०५ इत्यत्रोत्तरपदाधिकारे या विहिता वृद्धिरित्येवं विधायते।
एतत्कथं शक्यते विज्ञातुम्()? यदि व्यपदेशार्थ उत्तरपदाधिकारः क्रियते, नान्यथा। तस्माद्व्यपदेशार्थश्चोत्तरपदाधिकारः कत्र्तव्यः॥
नञः शुची()आरः। आदिवृद्धिप्रकरणे उत्तरपदस्य पूर्वस्य तु वेत्यनुवृत्ताविदं सूत्रम्। आशौचम् - आशौचमिति। अशुचेरागतमित्यर्थः। "तत आगत" इत्यणि पूर्वपदस्यादिवृद्धिविकल्पः। उक्त्रपदस्य तु नित्या आदिवृद्धिः। एवमग्रेऽपि अक्षेत्रज्ञात् अकुशलात् अनिपुणाच्च आगतमित्यर्थो बोध्यः। आनै()आर्यमित्यत्र तु ब्राआहृणादित्वाद्भावे ष्यञ्।