एतैतौ रथोः ५।३।४

रेफथकारादौ प्राग्दिशीये प्रत्यये परतः इदमः एतैतौ आदेशौ भवतः। इशो ऽपवादः। रेफे ऽकार उच्चारणार्थः। इदमो र्हिल् ५।३।१६ एतर्हि। इदमस् थमुः ५।३।२४ इत्थम्।

एतेतौ रथोः १२१५, ५।३।४

इदम्शब्दस्य एत इत् इत्यादेशौ स्तौ रेफादौ थकारादौ च प्राग्दिशीये परे। अस्मिन् काले एतर्हि। काले किम्? इह देशे॥

एतेतौ रथोः। , ५।३।४

"रथोः" इति वर्णयोरिवं ग्रहणम्()। तत्र "यस्मिन्? विधिस्तदादावल्ग्रहणे" (वा। १४) इति रेफादौ थकारादौ च कार्यं विज्ञायत इत्यादि--"रेफादौ" इत्यादि। रेफस्याकार उच्चारणार्थ इति कथं ज्ञायते? इदमः परस्य प्राग्दिशीयस्याकारवतो रेफस्याभावात्()॥

एतेतौ रथोः १९२५, ५।३।४

एतेतौ रथोः। "इदम" इत्यनुवर्तते। एतश्च इच्चेति द्वन्द्वात्प्रथमाद्विवचनम्। रश्च थ् च तयोरिति द्वन्द्वः। रेफादकार उच्चारणार्थः। रेफाथकाराभ्यां प्राग्दिशीयं प्रकरणलभ्यं विशेष्यते। "यस्मिन्विधि"रिति तदादिविधिः। तदाह--इदंशब्दस्येत्यादिना। तत्र रेफादौ परे एतः, थादौ तु इदिति यथासङ्ख्यं बोध्यम्। एतर्हि। इत्थम्।